1. Kiam David’
en granda malĝojo,
eĉ de amikoj moke spitata,
en sia
koro plendis amare,
preĝi komencis li al la Eternul’:
2. Dio Sinjoro,
turnu, mi petas,
Viajn okulojn al Via sklavo.
Ne plu min lasu
en la mizero,
ĉar la animon mian konsumas plor’.
3. Ho, se mi
havus, kiel kolombo,
viglajn flugilojn, mi jam forflugus!
Se Li
permesus, mi jam delonge
estus fuĝinta foren al dezertej’!
4. Mia animo kaj
miaj pensoj!
Fidu konstante nur vian Dion,
ĉar Li
aŭskultos viajn petegojn,
viajn premantajn ŝarĝojn
Li prenos for.
el
Psa 55
MIKORON DÁVID NAGY BÚSULTÁBAN • M
(Psalmus Hungaricus): Zoltán Kodály • hungara T:
Mihály Kecskeméti Vég 1565 • E: Adolf
Burkhardt, 1971 en AK 118
751
1. Benu, benu, ho
anim’, la Eternulon.
Ne forgesu, kian bonon Li faras por
vi.
Ĉar Li pardonas viajn pekojn, la malsanojn prenas
for.
Benu, benu, ho anim’, la Eternulon.
2. Kor-favora kaj
kompata estas Dio,
longe-tolerema, bona kaj plena de am’.
Ne
por eterne Li indignas nek persistas en koler’.
Kor-favora
kaj kompata estas Dio.
3. Tiujn, kiuj
timas Lin, Li kor-favoras,
kiel patro la gefilojn prizorgas kun
am’.
Regnon eternan Li starigis super ĉiu
kreitaĵ’.
Tiujn, kiuj timas Lin, Li kor-favoras.
el
Psa 103
MISAORA AN’ I ZANAHARY • M: malagaŝa 1818
• E: Adolf Burkhardt 1977 • TK 50
752
1. Reĝo estas
Di’.
Plej-potencas Li.
Tremas ĉia kron’
antaŭ
Lia tron’.
Regas Lia vol’
super ter-popol’.
Benu
Lin sincere.
Li plej-sanktas vere.
2. Reĝo estas
Di’.
Juston faras Li,
ordon per deklar’
donis al
homar’.
Sklavo kaj sinjor’
samas je honor’.
Benu
Lin sincere.
Li plej-sanktas vere.
3. Reĝo estas
Di’.
Grand-animas Li,
savis nin el rub’,
vokis
el la nub’,
ŝirmas nin en pac’,
helpas nin per
grac’.
Benu Lin sincere.
Li plej-sanktas vere.
Psa
99
KÖNIG IST DER HERR • GL 275 • M: Pierre
Davantès, Ĝenevo 1562 • germana T: Maria Luise
Thurmair-Mumelter 1971, laŭ Théodore de Bèze •
E: Guido Holz 1986
753
1. |: Al Vi mi
ludu sur dekkordo,
harpo kaj psalter’. :|
|: Respondu
ĉies muzikilo,
Dio, kaj al Via brilo
ŝvebu harmonioj
tra l’ aer’. :|
2. |: Bonege
estas, Vin prikanti,
glori Vin, Sinjor’; :|
|: ĉar
granda estas Via faro,
Via penso sen komparo,
ilin prijubilas
mia kor’. :|
3. |: Virtulo
verdas kiel palmo,
kiel konifer’: :|
|: prospera cedro
Lebanona,
flora palmo sur-Ciona,
freŝa kaj suk-plena pro
esper’. :|
hebree:
4. |: Cadik’
ka tamar’ jifraĥ’, jifraĥ’,
Cadik’
ka tamar’ jifraĥ’. :|
|: ke erez ba lvanon’
jisge’,
ke erez ba lvanon’ jisge’,
ke erez ba
lvanon’ jisge’, jisge’. :|
el
Psa 92
TSADIK KATAMAR • M: A. Ne’eman • E:
Albrecht Kronenberger 1992
Laŭvorta traduko de la hebrea T (4a strofo,
Psa 92,12):
Virtulo verdestas kiel palmo, kiel cedro sur Lebanon
li estas kreskinta.
754
1.-3. Donu gloron al Di’. Donu gloron al Di’.
1. Ne forgesu la bonojn de Li, ne forgesu la bonojn de Li.
2. Li forprenas la pekon de vi, Li forprenas la pekon de vi.
3. Li vin kronas per Sia favor’, Li vin kronas per Sia favor’.
Psa
103,2-4
LOVA HERREN, MIN SJÄL • SPB 684 • M: Göte
Strandsjö 1968 • © Förlaget Filadelfia / Libris
Media AB. Svedio, presita kun permeso de Linx Music AB. Svedio •
E: Åke Ahlrén, 1975 en TK 23 / Albrecht Kronenberger
1998 • kun afabla permeso
755
1. Kantadu al Di’
kantikon tut-novan, (3x)
kantadu al Di’, kantadu al Di’!
1. Cantai ao
Senhor um cântico novo, (3x)
cantai ao Senhor, cantai ao
Senhor.
2. Li faris al ni,
Li faris miraklojn. (3x)
Kantadu al Di’, kantadu al Di’.
2. Porque ele fez,
ele faz maravilhas, (3x)
cantai ao Senhor, cantai ao Senhor!
3. Kantadu al Di’
kaj benu la Nomon. (3x)
Kantadu al Di’, kantadu al Di’.
3. Cantai ao
Senhor, bendizei o seu nome, (3x)
cantai ao Senhor, cantai ao
Senhor!
4. Li sendas al ni
la Sanktan Spiriton. (3x)
Kantadu al Di’, kantadu al Di’.
4. É ele
quem dá o Espirito Santo, (3x)
cantai ao Senhor, cantai ao
Senhor!
5. Jesu’ la
Sinjor’. Amen’. Haleluja. (3x)
Kantadu al Di’,
kantadu al Di’.
5. Jesus é
o Senhor! Amém, aleluia! (3x)
Cantai ao Senhor, cantai ao
Senhor!
el
Psa 98
CANTAI AO SENHOR • Thuma Mina n. 3 • EG (Bayern)
600 • M kaj brazila T: popolaj • © Weltgebetstag der
Frauen, Deutsches Komitee • E: Adolf Burkhardt 1988 en TK 127,
Albrecht Kronenberger 1997, Kloster Kirchberg 1998
756
Al Dio mi kantos dum vivos mi,
|: muzikos al Dio,
muzikos al
Dio
dum tuta la viv’. :|
Psa
104,33
3-voĉa rondkanto
ICH WILL DEM HERRN SINGEN MEIN
LEBEN LANG • EG 340 • Johannes Petzold 1969 • ©
Strube Verlag, München • E: Kloster Kirchberg 2000
757
1. Animo mia, benu la sanktan nomon de l’
Sinjor’,
kaj Liajn bonajn farojn vi ne forgesu, mia
kor’.
Pardonas viajn pekojn la kor-favora Di’.
Li
vian vivon savos, kaj sana estos vi.
Kaj, kiel al la aglo, noviĝas
la junec’.
Ĉar Dio, via Dio, vin kronas per bonec’.
2. Jes, Dio, nia Dio pardonas nin kun
graco-plen’.
Li longe-toleremas; eternas Lia kompatem’.
Li
ne laŭ niaj krimoj koleros kontraŭ ni.
Ĉar ĉielece
alte bon-estas nia Di’.
Kaj, kiel ama patro favoras al la
id’,
favoras Di’ al ĉiuj timantaj Lin kun fid’.
3. Ni estas nura polvo, kaj niaj tagoj kiel
herb’,
kaj kiel flor’ de l’ kampo, floranta
tempe kun superb’:
sed kiam venas vento kaj pasas super
ĝi,
ĝi jam ne plu ekzistas – kaj foraj estos
ni.
Sed restos por eterne la Dia kor-favor’.
Do, mia
koro, benu la nomon de l’ Sinjor’.
Psa
103
NUN LOB, MEIN SEEL, DEN HERREN • EG 289 • M (Nun
lob, mein Seel): Weiss mir ein Blümlein blaue 15a jc, religie:
Hans Kugelmann (ĉ. 1530) 1540 • germana T: Johann Gramann
(ĉ. 1530) 1540 • E (rekte el la psalmo): Albrecht
Kronenberger 1996/1998
758
1. Adoru ni nun
la
Reĝon de glor’,
kaj kantu ni kun
laŭdego el
kor’:
potenca, amplena,
de ĉio la Font’,
ja
Di’ suverena,
eterna Savont’.
2. Prikantu do
Lin,
reĝantan kun grac’.
Stelarojn sen fin’
Li
kreas en spac’,
kaj ankaŭ fulm-nubojn
minacajn laŭ
form’;
Li rajdas kerubojn,
heroldojn de l’ ŝtorm’.
3. Tut-pova Vi,
Di’,
pratempe per vort’,
intence por ni
kaj nia
bon-sort’,
establis la teron
per firma dekret’,
kaj
kaŝis misteron
en ĉiu floret’.
4. Al la
kreitar’
ja mankas neni’.
La
ter-loĝantar’
klar-vidas, ke Vi
provizas abunde
por
ĉies bezon’.
Ni dankas profunde
pro ĉia
am-don’.
5. Mallonga la
viv’
de ni sur la ter’;
fatala la driv’
al
fina mister’;
sed ne al infero,
ĉar fido de Di’
kaj
la Krist-ofero
nin savos de ĝi.
6. Leviĝas de
l’ ĥor’
anĝela la laŭd’
al Vi,
Di-Sinjor’,
kun ĝoja aplaŭd’.
Simile de
l’ tero
leviĝas, ho Di’,
kun arda
sincero
laŭd-kanto al Vi.
Psa
104
O WORSHIP THE KING • HAM 167 • HON 393 • LBW
548 • M (Hanover): William Croft • angla T: Robert Grant •
E: W. J. Downes • AK 6
759
Jen la tag’,
jen la tag’,
kiun
donis Di’,
kiun donis Di’,
kiun donis Di’.
|:
Jubilu kaj ĝoju en ĝi. :|
Psa
118,24
THIS IS THE DAY • M, vulgare refarita, kaj angla T:
Les Garrett, kp. HON 508 • E: NV 222
760
1. Kiel bone
estas, glori Vin, Sinjor’,
Plej-altul’, kaj laŭdi
nun en ĝoj-ador’
Vian sanktan nomon per jubila
kant’,
kaj proklami vaste ĝin en ĉiu land’;
2. kompatemon Vian
jam en fru-maten’
diskonigi; pensi eĉ post
nokt-alven’
pri justeco Via. Harp’ kaj violon’
Vin
honoru, ĉia instrumenta son’!
3. Observante, ke
fariĝas Via vol’,
mi pleniĝas de mirinda
grac-konsol’.
Mi prikantos ĝoje, kion Via man’,
ho
Kreinto, faras laŭ eterna plan’.
4. Kiel palmoj
verdas ĉiuj, kiuj sin
al Vi kroĉas kun fidanta
kor-inklin’.
Kiel cedroj sur la alta Lebanon’
la
piuloj staras ĉe la Dia tron’.
5. Antaŭ ĉiuj
homoj nun rakontu ni,
kiel justa estas nia granda Di’.
Li
neniam trompis. – Kiuj fidas nur
tiun rokon, ĉiam vivas
en sekur’.
Psa
92
MELY IGEN JÓ AZ ÚR ISTENT DICSÉRNI •
M (Psalmo 92): hungara popolmelodio 16a jc., Leutschau (?) 1651 •
hungara T: Mihály Sztárai (antaŭ 1575) 1593 •
E: Adolf Burkhardt • AK 5
761
1. Se l’
domon Dio ne konstruas,
tutvane tiam super ĝi
aliaj
konstruantoj bruas:
Neniam venas bon’ sen Li.
2. Se urb-gardanto
Li ne restas,
vigladi estas sen profit’:
leviĝi frue
vane estas;
malfrue iri al la lit’.
3. Senfrukta la
klopodo nia!
«En dormo donas la Sinjor’
bonaĵojn
al amato Sia.»
Ho, fidu Lin el tuta kor’!
Psa
127
SE L’ DOMON DIO NE KONSTRUAS • M (O dass doch bald
= Commandments): Guillaume Franc, Ĝenevo 1543, al la dekaloga
kanto • E (originale verkita): Thomas Robinson Butler •
1952 en EK 12, 1966 en HE 132 • AK 108
762
refreno:
Ho Sinjor’, kiel dank-repagi
la
bonfarojn de Vi al mi?
Ĉiun tagon mi kantos gloron al
Vi,
haleluja.
versoj:
1. Ĉiufoje,
kiam mi
trista plor-singultas,
kiel patro Vi aŭskultas,
venas
tuj al mi.
2. Se l’
angoro de la mort’
vivon tro turmentas,
pri mi tuj Vi
diligentas,
estas Vi la fort’.
3. Via justo, Via
am’
povrajn kor-favoras,
Via savo min honoras,
plu min
gardu jam.
4. Malproksimas la
danĝer’,
same la alarmo,
kaj sekiĝas ĉiu
larmo,
ĉar jen Vi, esper’.
5. Kion doni kun
elan’,
ĉar Vi min pardonas?
Venas, kion mi
redonas,
Di’, el Via man’.
6. Ja benata Via
nom’,
kaj al Vi laŭd-kanto!
Vivos mi kun Vi sen
manko
ĝis en Via dom’.
el
Psa 116
Ô SEIGNEUR, COMMENT RECONNAÎTRE • LD 293
• M: Robert Jef • franca T: Jean Servel • ©
copyright control • E: Roger Degrelle • Nia Kantikaro C9*
763
Danku al Dio kaj gloru Lian nomon!
germane:
Danket dem Herrn, und lobsingt seinem Namen!
france:
Bénissez Dieu et chantez pour sa gloire!
laŭ
Psa 105,1
4-voĉa rondkanto
DANKET DEM HERRN • EG
(Pfalz) 599 • M: © Hermann Stern 1943 • E: Adolf
Burkhardt • TK 20 • kun afabla permeso de la komponisto
764
1. Donu al Dio la
honoron
plej altan, ĉar nin amas Li.
Bonecon Lian kaj
favoron
en kant-solen’ aklamas ni.
Memoru, Di-popol’
sur tero,
ke Li kompatas, grac’ post grac’.
Proklamu
do, ke Lia vero
nin gvidos al eterna pac’.
2. Forestis helpo
kaj konsolo.
Al Li mi vokis en angor’.
En Sia granda bona
volo
Li min aŭskultis, la Sinjor’.
Li mem respondis
miajn plendojn;
la sun’ aperis tra nebul’.
Ĉu
homojn timi, ĉu ofendojn,
se ŝirmas min la Eternul’?
3. Pli bone l’
Eternulon fidi
ol sin apogi sur la hom’.
Pli bone en la
templo sidi
ol troni en la propra dom’.
Li mian vivon
firme tenas.
Li min ne donis al la mort’.
Mi Lian grandan
nomon benas,
ĉar min elsavis Lia fort’.
4. La ŝtonon,
kiun forrifuzis
la konstruantoj de la dom’,
por
baz-angulo Dio uzis,
por la ornamo kaj fronton’.
Ho
granda faro plej mirinda
de Dio, reĝo de l’ ĉiel’.
Ĉu
ies koro tiel blinda,
ke ne impresus tia hel’?
5. Feliĉa
tago, kiun faris
la Eternulo, la Sinjor’.
Lin, kiu ĝin
por ni preparis,
altigu laŭdo kaj honor’.
Ho granda
Dio, kiu reĝas,
min gardu kaj subtenu Vi.
Mi al Vi, granda
Dio, preĝas:
Popolon Dian benu Vi.
Psa
118
RENDEZ À DIEU L’HONNEUR SUPRÈME •
Unisono 64 • M (Genevan Psalm CXVIII = Rendez à Dieu):
Guillaume Franc 1543, Loys Bourgeois 1551 • franca T: Clément
Marot • E: Adolf Burkhardt 1990 • TK 142
765
1. Leviĝas
monten la okul’:
ĉu estas help’ por mi?
De kie
venos ĝi?
Min helpas nur la Eternul’,
kreinto de l’
stelaro,
ĉielo, ter’ kaj maro!
2. Ne falpuŝiĝos
la pied’,
vin gardos kun fidel’
gardant’ de
Izrael’.
Ĉeestas Li ja sen dormet’,
dum bril’
de l’ suna horo,
dum nokto de l’ doloro.
3. Li gardos vin
el la danĝer’,
ĉu en, ĉu ekster dom’,
de
kia ajn malbon’.
Kaj kien iros vi sur ter’,
ĉu
vi malĝojos, festos,
Li ĉiam apudestos.
Psa
121
VERS LES MONTS J’AI LEVÉ MES YEUX • ‘K
SLA D’ OGEN NAAR ‘T GEBERGTE HEEN • LvK p. 218 •
M (Psalmo 121): Loys Bourgeois 1551 • franca T: Théodore
de Bèze • nederlanda T: societo Laus Deo, Salus Populo •
E: Jan van Keulen • AK 122
766
Danku, danku al Di’,
ĉar
Li estas bona;
Lia korfavoro
daŭros plu kaj plu.
Psa
106,1
4-voĉa rondkanto
DANKET, DANKET DEM HERRN • GL
283 • EG 336 • M kaj T: 18a jc. • E: Adolf Burkhardt,
1971 en AK 116
767
M (Valet will ich dir geben = St. Theodulph) → 308 «Al Vi, Sinjoro, estu»
1. Mi levas la
okulojn, preĝante, al la mont’,
al Li, la Eternulo,
potenca la helpont’.
Ke mi ne pied-glitu, atentas la
rigard’,
ĉar ne dormetas, kiu sin nomas mia gard’.
2. De Izrael’
ŝirmanto, neniam dormas Li;
ĉe mia dekstra flanko la
ombron formas Li.
De sun’ Li ŝirmas tage kaj nokte de
la lun’,
elire kaj enire, eterne kiel nun.
Psa
121
MI LEVAS LA OKULOJN • E (originale verkita): Magda
Carlsson-Bohman, 1950 en EK 11 • AK 125 [K401T]
768
refreno:
Floris mia ĝoj’,
haleluja,
kiam mi pilgrimis al la dom’ de l’ Sinjor’.
france:
J’étais dans la joie,
Alléluia,
quand je suis parti vers la maison du Seigneur.
verso 1:
Jam haltas niaj paŝoj,
haleluja,
en viaj pordoj, Jerusalem’.
Enfin nos pas s’arrêtent,
Alléluia,
devant tes portes, Jérusalem.
verso 2:
Jerusalem’,
ho granda bela
urbo,
solide konstruita, haleluja.
Al vi aspiras la popoloj.
Jérusalem!
O grande et belle
ville,
solidement construite, Alléluia,
vers toi
s’avancent tous les peuples.
verso 3:
Regu pac’,
regu la
prosper’
inter viaj muroj, en la domoj, haleluja,
kaŭze
de l’ Sinjor’, nia Di’.
Que la paix
règne dans tes
murs,
la prospérité dans tes maisons, Alléluia,
à
cause du Seigneur, notre Dieu.
J’ÉTAIS DANS LA JOIE • el Psa 122 • LD 283 • kp. CN 121 • M kaj franca T: René Reboud • © copyright control • E: Albrecht Kronenberger 1994
769
versoj:
1. Ho urbo, alte
konstruita,
ho Jerusalemo!
de Dio forte firmigita,
ho
Jerusalemo!
refreno:
|: Jerusalemo,
urbo de paco,
loko
de Dia graco! :|
2. Pilgrimaj aroj
vin sopiras –
al vi piuloj supreniras –
3. Pli grava vi ol
grandaj montoj –
el vi elfluas niaj fontoj –
4. En vi kontaktas
kontinentoj –
per vi beniĝos ĉiuj gentoj –
5. Jubilu laŭte,
alta Cion –
honoru, gloru vian Dion –
el
Psa 122, Psa 87,7 kaj aliaj
HO URBO, ALTE KONSTRUITA • M:
ekstrakto el la israela popolkanto Yerushalayim • E (originale
verkita): Albrecht Kronenberger 1990
770
1. El la
mizer-profundo
mi vokas Vin, Sinjor’,
per preĝo el
la fundo
de mia kulpa kor’.
Ho Vi, ĉiela
reĝo,
aŭskultu kun atent’
al mia arda
preĝo,
ĉar premas kulpo-sent’.
2. Se Vi kalkulon
farus
de ĉiu pek’ kaj krim’,
ho, antaŭ Vi
ja starus
neniu hom’ sen tim’.
Sed per pardono
Via
Vi superŝutis min.
Kaj tial kanto mia
respekte
laŭdas Vin.
3. Mi restis
plen-espera
en plej mizera sort’,
ĉar estas certe
vera
ja Via sankta vort’.
Pli arde Vian venon
atendas
mia kor’,
ol gard-starant’ matenon:
Ho, kiam la
aŭror’?
4. Vi fidu la
Sinjoron,
aliru kun esper’.
Li montros kor-favoron
kaj
savos el mizer’.
Pentanton Li pardonos.
Al Sia Izrael’
Li
liberigon donos
de l’ pekoj kaj ribel’.
Psa
130
DU FONDS DE MA PENSÉE • PC 66 • UIT DIEPTEN
VAN ELLENDE • LvK p. 226 • ZJ 314 • M (Au fort de ma
détresse): Strasburgo 1539, Guillaume Franc 1542 • franca
T: Clément Marot • nederlanda T: Hendrik Ghijsen 1773 •
E: Jan van Keulen • AK 121
771
1. El mizerego
krias mi.
Di’, aŭdu la kverelon!
Por mia pet’
malfermu Vi
kun graco la orelon!
Ĉar se Vi volus vidi
nin
en nia peko kaj obstin’,
ho kiu povus stari?
2. Ĉe Vi nur
estas favorec’.
La pekojn Vi pardonas.
Klopodoj niaj sen
sukces’,
eĉ se bonvol’ nin spronas.
Ni ĉiuj
antaŭ Vi en krim’,
kaj povas vivi nur kun tim’,
petante
Vian gracon.
3. Esperas tial mi
al Di’,
ne fidas propran faron.
La koro vivu nur en
Li.
Li donas graco-klaron
laŭ Lia kara vort’ kaj
vol’.
Mi ĝojas pri la Di-konsol’
kaj volas ĝin
atendi.
4. Kaj kvankam
daŭras ĝis maten’
la nokta ĝema ploro,
ne
malesperu en ĉagren’,
nek zorgu mia koro.
Do vi,
spirita Izrael’,
obeu Dion sen ribel’,
atendu Lian
savon.
5. Se havas pekojn
multajn ni,
ĉe Di’ pli multaj gracoj.
Ne konas finon
helpi Li
el la mizer-malpacoj.
Li sola estas bona Di’,
kaj
Izraelon savos Li
el ĉiuj liaj pekoj.
Psa
130
AUS TIEFER NOT SCHREI ICH ZU DIR • Unisono 67 • EG
299 • RG 83 • KG 384 • kp. GL 163 • M (Aus tiefer
Not) kaj germana T: Martin Luther 1524 • E: Richard Hoppe 1965
en EKE 12, Kloster Kirchberg 1999
772
Benon donacu,
vundojn Vi kuracu,
nun
kaj ĉiujn tagojn.
3-voĉa
rondkanto
HERR, DEINEN SEGEN • M, laŭ EG 403, kaj
germana T: © Klaus Jürgen Thies • E: Adolf Burkhardt
2001 • kun afabla permeso
773
1. El profundo mi
Vin vokas:
Eternulo, aŭdu min.
|: Vi atentu mian
preĝon,
laŭ kompato aŭdu min. :|
2. Se la pekojn Vi
kalkulus,
kiu povus stari plu?
|: Sed Vi estas pardonema,
por
ke ni respektu Vin. :|
3. Mi esperis je
l’ Sinjoro,
Lian vorton fidas mi.
|: La gardant’
atendas tagon;
mi atendas Dion pli. :|
4. Izrael’,
nun fidu Dion,
liberigos Li el pek’.
|: «Al nescia
hom’ pardonu»,
preĝas Kristo sur la kruc’.
:|
Psa
130
FROM THE DEPTH OF SIN AND SADNESS • M (To ne véter
vétku klónit): rusa tradicia • angla T: Willard F.
Jabusch • E: Kevin Bourne
• Luk 23,34
774
Jen kiel bone,
jen kiel ĉarme
estas,
se gefratoj
vivas harmonie.
Tie Dio donas benon.
latine:
Ecce quam bonum
et quam
iucundum
habitare fratres,
habitare fratres,
fratres,
sorores in unum.
el
Psa 133 • ripetad-kanto
ECCE QUAM BONUM ET QUAM IUCUNDUM •
KS 84 • M: nekonata verkinto • E: Albrecht Kronenberger
1994/2000
775
1. Laŭdu nun
kun ĝoja koro
la bonecon de l’ Sinjoro.
refreno:
1.-6. Nek en tempo
nek en spaco
estas lim’ por Lia graco.
2. Al la mond’
kreita nove
sendas lumon Li plen-pove.
3. Dio benas –
jen la sperto
de l’ marŝantoj tra l’ dezerto.
4. Li rigardas kun
kompato
al mizero kaj malsato.
5. Laŭdu do
kun ĝoja koro
la bonecon de l’ Sinjoro.
el
Psa 136
LET US WITH A GLADSOME MIND • Unisono 68 • HAM
377, kp. HON 302 • AUF UND MACHT DIE HERZEN WEIT • kp. EG
454 • M: laŭ ĉina templo-himno • angla T: John
Milton 1623 • germana T: Johann Christoph Hampe (1950) 1969 •
E: Adolf Burkhardt 1975 • TK 31
776
1. Ĉe l’
riveroj babilonaj sidis ni kun laŭta plor’.
|: Niaj
harpoj sur salikoj pendis, mutaj de dolor’. :|
2. La gardistoj
diris moke: Kantu laŭdon al Cion’!
|: Sed ni gapis nur
al foro; tro nin premis la prizon’. :|
3. Kiel kanti
Dio-kanton en amara, fremda land’?
|: Ĉu kantad’
vualu zorgojn? Portu helpon, ho Savant’! :|
4. Por homar’
sub tiraneco Via kruco estu ben’.
|: Pro potenc’ de
Via pasko disrompiĝu ĉiu ĉen’. :|
Psa
137,1-4
BY THE BABYLONIAN RIVERS • M: latva, aranĝita de
John Ylvisaker 1964 • angla T: Ewald Bash 1964 • E: Adolf
Burkhardt 1977, kun afabla permeso de © American Lutheran
Church, Minneapolis • TK 48
777
refreno:
Majstro, Di’, kun la univers’ kantas ni al Vi.
versoj:
1. Laŭdon al
Vi per ĉiela tegment’,
kies heloj prilumas Vian egan
gloron!
Laŭdon al Vi per beata taĉment’
de
anĝeloj kantantaj Vian brilan favoron!
2. Laŭdon al
Vi per mil-astra ĉiel’
kaj la vasta stelaro svarma tute
hela!
Laŭdon al Vi per la suna juvel’,
en la milda
vesper’ la luno ĉiam fidela!
3. Laŭdon al
Vi per la akvo kaj ter’
per la neĝo montara, alpo
herbo-dona!
Laŭdon al Vi per la frukta ofer’,
per la
klina salik’ kaj granda cedro impona!
4. Laŭdon al
Vi per la sankta popol’,
ĉar ĝi povas surtere
senti Vin ĉeesta!
Laŭdo al Vi estu nia parol’,
kaj
ke ĉiu gloregu Vin per aklamo festa.
el
Psa 148
MAJSTRO DI’ (originala titolo ne konata) • M:
Robert Jef • franca T: Jean Servel • E: Roger Degrelle •
Nia Kantikaro C13*
778
Por korusoj:
vaste konata M (Beethoven)
«Die
Himmel rühmen»
1. La ĉielaro
l’ Eternan honoras,
la Nomon ĝi propagas kun fort’.
Lin
Tero laŭdas, la maro Lin gloras.
Atentu, hom’, pri tiu
Vort’.
Ĉar kiu portas la stelojn mentore
kaj Sunon
gvidas el la tend’?
Ĝi venas, brilas kaj ridas de fore
–
|: heroo, sub la firmament’. :|
2. Atentu vi la
miraklojn de l’ tero,
por vi elstarajn de l’
natur’!
Proklamas ordo, prudento kaj vero
la
Mond-Reganton sen konkur’.
Ĉu povas vidi vi tiun
nombraron
de l’ ter-estaĵoj, sen konsci’?
Per
kiu ĉio? Ho donu honoron
|: al Mi, al Dio fidu vi! :|
3. Potenco Mia,
ĉielo kaj tero:
Rekonu Min laŭ Mia far’!
Mi
estis, estas kaj restos en vero
la Dio, Patro de l’
homar’.
Kreinto via kun saĝo kaj bono,
ordema Dio,
savis vin!
Jen Mi! Min amu kun tuta sindono,
|: kaj Mian
gracon, prenu ĝin. :|
laŭ
Psa 19
DIE HIMMEL RÜHMEN DES EWIGEN EHRE • M: Ludwig van
Beethoven • germana T: Christian Fürchtegott Gellert •
E: Adolf Burkhardt 2001 (1a strofo), Wilhelm Stoll 1968 (2a kaj 3a
strofo) [K939T]
779
1. Novan kanton mi
kantos al Vi
kun gitara kaj harpa sonado,
kun dek-korda
psaltero por Vi,
tamburine kun gaja dancado.
2. Mi muzike min
levos al Vi
per tintantaj laŭtegaj cimbaloj,
per trumpetoj
sonantaj por Vi,
helaj flutoj, sonoraj timbaloj.
3. Haleluja, la
gloro al Vi,
Dio Patro, al Vi, Dio Filo,
Dio, Sankta Spirito,
al Vi,
haleluja, eterna jubilo.
el
Psa 144 kaj 150
NOVAN KANTON MI KANTOS AL VI • M kaj E
(originale verkita): Albrecht Kronenberger 1990
Kantoj:
Nom 6,24-26 Dio benu vin kaj protektu
vin → 907
Nom 6,24-26 Eternulo, grace benu → 909
Rea
6,4-10 Orele do aŭskultu vi → 557
Juĝ 5,31
Di-Amantoj estos kiel la suno → 648
Sir 50,22-24 Nun Dion
danku ni → 453
Lam 3,41 Al Vi, Sinjor’, la koron →
530
Rondkantoj:
Gen 12,1 Mi vin benos → 911
Eli 23,20
Jen, jen, Mi sendas → 177
Ripetkantoj:
2 Kro 20,12 Niaj
okuloj sin turnas al Dio → 032
Jes 12,2 La Sinjor’
estas mia forto → 027
Aklamoj:
Haleluja → 880-885
780
Ne cerbumu pri antikva temp’,
pri
la pra’ ne plu meditu.
Jen, Mi faras por vi novaĵon.
Ĉu
vi ne komprenas:
Kreskas ĝi jam.
Jes
43,18-19
4-voĉa rondkanto, ĉiu voĉo kantu ĝis
fino
BLIJF NIET STAREN • GvL 409 • M: Bernard Maria
Huijbers • nederlanda T: Huub Oosterhuis • ©
Uitgeverij Gooi & Sticht, Baarn • E: Albrecht Kronenberger
1997 / Kloster Kirchberg 1999 • kun afabla permeso
781
refreno:
Ho, aŭskultu do, aŭskultu,
Izraelo.
Via Dio estas unu.
Lin vi amu
per tuta via koro,
via animo, viaj fortoj.
La proksimulon same kiel vin.
versoj:
1. Tiujn vortojn,
kiujn mi ordonas,
vi en via koro tenu.
Tiujn vortojn, kiujn mi
ordonas,
vi al viaj idoj diru.
2. Kiam vi vespere
vin kuŝigas,
vi per ili vin plenigu.
Kiam vi matene
ekvekiĝas,
vi per ili vin plenigu.
3. Kiam ajn vi
sidas en la domo,
vi pri ili ne silentu.
Kiam ajn vi iras sur
la vojo,
vi pri ili ne silentu.
4. Ilin ligu vi al
via mano,
ke vi ilin ne forgesu.
Ilin skribu vi sur viaj
fostoj,
ke vi ilin ne forgesu.
Rea
6,4-9; Lev 19,18, Jeĥ 3,3
HÖRE, ISRAEL • M kaj
germana T: Helga Poppe, Kreuzbruderschaft, el: Herr wir sind
Brüder
• © Präsenz-Verlag, Gnadenthal • E: Albrecht
Kronenberger 1994
782
Haleluja. Amen.
3-voĉa
rondkanto
HALELUJA. AMEN • M: Reĝa Abatejo Westminster
17a jc. • E: TK 70*
Improvizu mem, ekzemple:
Nin instruu preĝi,
ho Sinjoro.
Amen.
783
Eliros vi kun ĝoj’.
Kondukos
paco vin.
Antaŭ vi sonigas kanton montoj, montetoj.
Plaŭdos
per la man’
ĉiuj arboj de l’ kamp’,
ĉiuj
arboj de la kamp’.
Kaj la gloro de Di’ sur via
voj’,
kaj la gloro de Di’ sur via voj’,
kaj
la gloro de Di’ sur via voj’:
Eliru do kun ĝoj’.
angle:
You shall go out with joy
and be led
forth with peace,
and the mountains and the hills shall break
forth before you.
There’ll be shouts of joy
and the trees
of the field
shall clap, shall clap their hands,
and the trees
of the field shall clap their hands,
and the trees of the field
shall clap their hands,
and the trees of the field shall clap
their hands,
and you’ll go out with joy.
Jes
55,12
YOU SHALL GO OUT WITH JOY • HON 571 • Thuma Mina
176 • M: Steffi Geiser Rubin / Stuart Dauermann • ©
1975 Lillenas Publishing Co., rajtoj en Germanio: CopyCare
Deutschland, 71087 Holzgerlingen, uzata kun permeso • E:
Albrecht Kronenberger 1997
784
Laŭdu Dion,
haleluja.
Sinjor’,
ni laŭdas Vin
per fluto kaj trumpeto.
Laŭdu Dion,
haleluja,
per
harpo kaj orgen’,
trombono kaj klarneto.
4-voĉa
rondkanto
LOBE DEN HERRN, HALLELUJA • M, laŭ EG 316 kaj
322, kaj germana T (laŭ Johann Franck): © Klaus Jürgen
Thies • E: Adolf Burkhardt 2001 • kun afabla permeso
785
1. Antaŭ ol
Mi vin en la utero formis, Mi konis vin.
Antaŭ ol vi el
ventro eliris, Mi jam sanktigis vin.
Por la popoloj, por la nacioj
faris Mi vin profet’.
Mi vin elektis, por ke vi iru, kien mi
sendos vin.
refreno:
1.-3. Vi alvokas
min,
Vi elsendas min.
Ve al mi, se mi silentus!
Estas Vi la
vort’,
estas Vi la fort’.
Ve al mi, se mi
silentus!
Kiel mi fuĝu do
for de la vok’,
kiu
brulas en la koro?
2. Ne diru do:
«Mi
estas tro febla». Mi ne forlasos vin.
Restos la vorto en via
buŝo, ke vi proklamu ĝin.
Povas la vort’ elŝiri,
disrompi, esti perfort’, detru’.
Povas la vorto semi
kaj planti, viv’ esti kaj konstru’.
Vi alvokas min …
3. Patron,
patrinon, fraton, fratinon lasu vi for pro Mi,
kampon kaj domon,
sakon kaj monon; krias la land’ pri vi.
Al la perditaj ŝafoj
vi iru de l’ domo Izrael’.
Diru al ili: «Alproksimiĝis
la Regno de l’ ĉiel’.»
Vi alvokas min …
ANTES
QUE TE FORMARAS • el Latin-Ameriko • Juntos cantando al
Señor p. 72-74 • M kaj hispana T: Gilmer Torres • E
(rekte el la bibliaj tekstoj): Albrecht Kronenberger 2000
•
Jer 1,5-10 • 1 Kor 9,16 • Mat 10,5-10
786
Dion laŭdu.
Lobt den
Herren.
Praise the Lord.
Haleluja.
4-voĉa
rondkanto
LOBT DEN HERREN ALLE VÖLKER • Psa 117 • ©
Klaus Jürgen Thies • E: Kloster Kirchberg 2001 • kun
afabla permeso
787
1. Ĉu jam
aŭdis vi pri Abraham’
inter Ur’ kaj
Kanaan’?
Mejl’ post mejlo li alpaŝis
landon,
kiun Dio kaŝis.
Dum li marŝis mejlojn mil,
Dia parol’
estis la gvidil’.
2. Ĉu vi
aŭdis pri la Di-parol’:
«Iru for laŭ Mia
vol’.
Kiuj benos vin, mi benos,
la aliajn
abomenos.
Kvankam etas via nom’,
beno ĝi estos por
ĉiu hom’.»
3. Aŭdu, Dio
vokas ankaŭ vin.
Fidu kaj obeu Lin.
Marŝu, sekvu
Abrahamon,
serĉu vian Kanaanon.
Lakto logas kaj
miel’.
Penon valoras la brila cel’.
Gen
12,1-9
HABT IHR SCHON GEHÖRT VON ABRAHAM? • Mein
Liedersack 1964 • M kaj T: Jan Wit • © Strube Verlag,
München • E: Adolf Burkhardt 1986 el la germana, kun
permeso de Burckhardthaus-Verlag, Gelnhausen • TK 125 • 3a
strofo (originale verkita): Albrecht Kronenberger 1993
788
1. «Vintro
forpasis, brilas nun
post longa pluvo glora sun’.
Kial
atendi plu? Jen Mi!
Venu, Min sekvu sen devi’!»
refreno:
Sola valor’
plu estu por
korp’
kaj anim’
Via proksim’.
Min ŝirmis Vi
en
agoni’.
Venis printemp’:
nun restu Vi! (Amen.)
2. Estro, per voĉo
kaj mien’
Vin konatigu dum promen’.
Via prizorg’
gajigas min.
«Turto kaŝita, montru vin!»
3. Sekvi mi volas
Vin, Jesu’,
kaj en kaŝej’ ne resti plu,
iri
tra kampo flora sur
Via viv-longa bena spur’.
laŭ
Kan 2,10-14
DONG-TIAN YI WANG • DER WINTER NUN SEIN ENDE FAND
• Thuma Mina 200 • Zanmei Shi 248 • M: Lin Shengben
1957/1982 • ĉina T: Wang Weifan 1957/1982 • germana T:
© Günter Balders 1986 • E: Adolf Burkhardt 1999 •
kun afabla permeso de Günter Balders
«Vintro», «pluvo», «agonio» estas bildoj pri la persekuto de kristanoj en tiama Ĉinio.
789
Haleluja, haleluja, haleluja.
Kristo
Jesuo resurektis, haleluja.
Haleluja, haleluja, haleluja.
Vere
Jesuo resurektis, haleluja.
ostinato:
Haleluja, haleluja, haleluja.
2-voĉa
rondkanto kun ostinato laŭplaĉa
HALLELUJA. JESUS
CHRISTUS IST ERSTANDEN • M kaj germana T: © Klaus Jürgen
Thies • E: Adolf Burkhardt 2001 • kun afabla permeso
Kantoj:
Joh 11,25-26 Estas mi la releviĝo
→ 084.4
Rom 14,7-8 Ni ne vivas al ni → 563
Efe 5,14
Jam alvenu, ho Sinjoro → 199
Efe 5,14 Vekiĝu, dormanto →
280
Flp 2,10-11 Estas Li la Sinjor’ → 133
Apo 4,2-11
Sankta, sankta, sankta → 474
Apo 7,9-17 Kiuj estas tiuj, kiuj
→ 700
Rondkantoj:
Mat 28,20 Ne timu, ĉar Mi estas kun
vi → 260.4
Mat 28,20 Mi akompanos vin → 542.6
Joh
1,29 Jen, la Di-Ŝafido → 411
Joh 16,33 Tie ĉi en la
mond’ → 324
Ago 1,8 Vi havos la povon → 560
Ago
2,42 Kaj ili firme persistis → 568
Rom 6,23 La donaco de Dio
→ 119
2 Kor 4,5 Ni predikas ne nin mem → 413.5
2 Kor
5,17 Kiu en Kristo → 328
Heb 13,8 Kristo Jesuo, hieraŭ,
hodiaŭ → 407
Ripetkantoj:
Mat 26,38 Restu nun kaj
viglu → 031
Joh 12,24 La tritik-grener’ →
637
Feliĉaj:
Mat 5,3-10 Jesuo, memoru min → 035
Kia
feliĉ’ → 080
Patro nia:
Mat 6,9-13
(Rimskij-Korsakov) → 039
(gregoria) → 048
(kalipso) →
898
(pola) → 899
790
1. Pri nenio
tro-zorgadu;
amas vin la Di-Sinjor’.
En sindona danka
preĝo
malfermiĝu via kor’.
2. Kaj la paco de
l’ Sinjoro
super ĉiu intelekt’
gardos en Jesuo
Kristo
viajn pensojn sen difekt’.
Flp
4,6-7
SEMMI FELŐL NE AGGÓDJÁL • M
(Filipianoj): Peter Balla • hungara T: Tamás Vargha •
E: Éva Farkas-Tatár, 1971 en AK 190
791
1. Ho Patro, alte
en ĉiel’,
frat-amo estu nia cel’,
kaj tiun
preĝon aŭdos Vi:
Ho, donu nun, ke ĉiam ĝi
ne
estu nura buŝ-ador’,
sed venu rekte el la kor’!
2. Al ni sanktiĝu
Via nom’,
pro ĝi beniĝas nia dom’.
Kaj
vivu ni laŭ sankta mor’
ĉiame, Di’, al Via
glor’,
kaj estu ni, laŭ Krist-parol’
eterne
Via Di-popol’.
3. La regno Via
venu kun
eterna ĝojo al ni nun!
Spirito sankta loĝu
ĉe
homar’ kun help’ en ĉiu ve’!
Forpelu
la Satanon per
la Vorto Via de la ter’!
4. Obeu ni al
Di-ordon’
surtere, kaj ĉe Via tron’;
kaj se Vi
provos nin sur ter’,
konduku nin per fid’, esper’;
dum
pek-deziro kaj inklin’
laŭ Via volo gvidu nin!
5. La panon nian
donu Vi,
ke la anim’ ne zorgu pri
havaĵoj ĉiaj
sur la ter’,
sed liberigu el mizer’,
malsato,
avarec’, malpac’,
kaj donu Vi laŭ Via grac’.
6. Pardonu ŝuldon,
Patro, ke
ĝi al anim’ kaj koro ne
turmentu, sed laŭ
la instru’
de milda, ama Krist’ Jesu’
pardonu
ni al nia frat’
en milda amo kaj kompat’.
7. Kaj dum
tentadoj de Satan’
nin gardu Via forta man’;
li
ligas nin per pek-katen’,
rompiĝos tamen ĉiu
ĉen’,
ĉar fidas ni al Vi, Sinjor’,
do
helpu ĝis la morto-hor’!
8. De la malbono
gardu nin,
kaj tenu nin ĉe Via sin’!
Nin savu el la
dua mort’,
konsolu nin per Via vort’!
Nin gvidu ĝis
dum lasta hor’
ni iros al anĝela ĥor’.
9.
«Amen»
signifas «certa ver’»!
Ho, certa estu la
esper’,
ke ni ekhavos ĉion ĉi,
petante Dion,
kiel Vi.
Fortigu fidon do, Sinjor’,
laŭ Via vort’,
en nia kor’!
Mat
6,9-13
VATER UNSER IM HIMMELREICH • O FADER VÅR I
HIMMERIK • EG 344 • M (Vater unser): ĉetabla beno de
la monaĥo de Salzburg antaŭ 1396, Morava Frataro 1531,
Martin Luther 1539 • germana T: Martin Luther 1539 •
norvega traduko: Magnus Brostrup Landstad • E: Hans Amund
Rosbach, 1966 en CH 97 • AK 119
792
1. Sep sufiĉis
plene, kvin kaj du;
sep sufiĉis plene por kvin-milo
dum
lag-borda sav-instru’.
2. Sep sufiĉas
plene, pan’ kaj fiŝ’;
Vi, Jesu’, sufiĉas
por ni ĉiuj;
Via nom’ ne estu kliŝ’.
3. Sep sufiĉas
plene, tiam – nun;
sep sufiĉas plene ĉiujn
tagojn;
ni Vin danku en komun’.
4. Nutru nin
viv-done fiŝ’ kaj pan’;
dum sep tutaj tagoj Vi
satigas
nin el Via kor-fontan’.
5. Vere la Unua
inter ni;
estas Vi l’ Unua kaj la Lasta;
venu, ho Jesuo,
Vi!
Joh
6,1-15
ZEVEN WAS VOLDOENDE • GvL 560 • LvK 57A • ZJ
543 • M: Pieter van Aalten • nederlanda T: Willem Barnard •
© Interkerkelijke Stichting voor het Kerklied, Pijnacker •
E: Jacques Tuinder 1979 • TK 56 • kun afabla permeso
793
1. Jen venis al
Maria Gabriel’
kun bena vorto Dia de l’ ĉiel’:
Vi
estos Di-Patrin’ kaj restos Virgulin’,
Maria
graco-plena.
Gloria!
2. Ŝi diris:
Estas mi nur servantin’.
La Vort’ fariĝis karn’
en ŝia sin’.
Do danku ni al Dio, danku ni al vi,
Maria
graco-plena.
Gloria!
Luk
1,26-38 • Joh 1,14
THE ANGEL GABRIEL FROM HEAVEN CAME •
HON 471 • M (Birjina gaztettobat zegoen): tradicia vaska •
angla T: Sabine Baring-Gould • E (preskaŭ originale
verkita): Albrecht Kronenberger 2000
794
1. Al Di’
sin levas mia kant’,
mi ĝoje laŭdas Lin,
ĉar
el la alto la Savant’
al mi alturnis Sin.
Min, polvon,
feliĉigis Li
per Sia grac-vizit’,
malfermis pordon
eĉ al mi
pro amo, sen merit’.
2. Povrulojn Lia
forta brak’
satigis per bonfar’;
tiranojn venkis en
atak’,
dispelis en amar’.
Spirite riĉajn for
de Si
Li sendis kun malplen’;
fieran brilon ŝanĝis
Li
al polvo de l’ eben’.
3. Abundas Lia
indulgem’
sen limo kaj mezur’,
kaj kiu fidas al Li
mem
iradas en sekur’.
La interlig’ de Lia pac’
sur
firma fundament’
validos pro senlima grac’
por ĉiu
ras’ kaj gent’.
4. Mistera restas
Lia vol’
al nura homa pens’,
sed al la Di-sindona
kor’
sin montras ĝia senc’.
Ho amu kun
kreskanta fid’
mi Dion de la pac’,
transdonu min al
Lia gvid’
kun ĝojo pro l’ donac’.
Luk
1,46-55 (Magnificat)
MIN SJÄL BEROMMER GUD MED FROJD • M
(Al Di’ sin levas): J. Olof Lindberg 1921 • sveda T: Carl
Gustaf Boberg • © Svenska Missionsförbundets Förlag
• E: Magda Carlsson-Bohman,1962 en EKA 5 • AK 33
795
(1) Suno-bril’! Birdo-tril’! Sonoril’!
(2) Tag’ de l’ glor’, de l’ ador’, de l’ Sinjor’!
(3) Tie ĉi inter ni la Mesi’!
3-
aŭ 6-voĉa rondkanto
SUNO-BRIL’! BIRDO-TRIL’!
SONORIL’! • M, laŭ la kuna dimanĉ-matena
sonorado el diversaj preĝejaj turoj de Neustadt/Weinstrasse,
Germanio, kaj E (originale verkita): Albrecht Kronenberger 1999/2000
Laŭ okazo kaj anim-stato faru mem novajn tekstojn!
796
refreno:
Restas do nun fido, espero, amo, tiuj
tri;
kaj la plej granda el ili estas amo.
versoj:
1. Se mi parolus
la lingvojn de homoj kaj anĝeloj,*
sed ne havus amon, *
mi
fariĝus sonanta kupro *
aŭ tintanta cimbalo.
2. Kaj se mi
posedus la profet-povon, *
kaj komprenus ĉiujn misterojn kaj
ĉian scion; *
kaj se mi havus ĉian fidon, / tiel ke mi
povus formovi montojn, *
sed ne havus amon, mi estus nenio.
3. Kaj se mi
disdonus mian tutan havon por nutri la malsatulojn, *
kaj se mi
lasus mian korpon por forbrulo, *
sed ne havus amon, *
per tio
mi neniom profitus.
4. Amo longe
suferas, kaj bonfaras; *
amo ne envias; *
amo ne fanfaronas,
*
ne ŝveligas sin,
5. Amo ne
kondutas maldece, *
ne celas por si mem, / ne koleriĝas, *
ne
pripensas malbonon, *
ne ĝojas pri maljusteco, sed kunĝojas
kun vereco;
6. Amo ĉion
toleras, *
ĉion kredas, *
ĉion esperas, *
ĉion
eltenas.
7. Amo neniam
pereas; *
sed, ĉu estas profetadoj, ili neniiĝos; *
ĉu
lingvoj, ili ĉesiĝos; *
ĉu estas scio, ĝi
neniiĝos.
8. Ĉar ni
scias laŭparte, *
kaj ni profetadas laŭparte; *
sed
kiam venos perfektaĵo, *
tiam neniiĝos tio, kio estas
laŭparta.
9. Kiam mi estis
infano, kiel infano mi parolis, *
kiel infano mi sentis, kiel
infano mi pensis; *
nun fariĝinte plenaĝulo, *
mi jam
forigis la infanaĵojn.
10. Ĉar nun
ni vidas per spegulo, malhele; *
sed tiam okulon ĉe okulo;
*
nun mi konas laŭparte; *
sed tiam mi konos tiel same,
kiel ankaŭ mi estas konita.
el 1 Kor 13
PRZYKAZANIE NOWE DAJĘ WAM • kp. SK 490 • M: laŭ © Zofia Jasnota kaj Z. Bernat • E: Albrecht Kronenberger 1999 • kun afabla permeso
797
1. Ŝipeto
estis sur la mar’,
beleta estis ĝi;
ĝi velis
dolĉe trans ondar’
sub hela sun-radi’.
Sub
hela sun-radio,
sub hela sun-radio,
ĝi velis dolĉe
trans ondar’
sub hela sun-radi’.
2. Subite muĝis
ŝtorma ŝvel’,
kaj blovis ventegar’;
pelante
nubojn trans ĉiel’,
kaj ondojn trans la mar’.
Kaj
ondojn trans la maro,
kaj ondojn trans la maro,
pelante nubojn
trans ĉiel’,
kaj ondojn trans la mar’.
3. Kaj ĉiu
tie, krom Jesu’,
timegis pli kaj pli;
sed meze de la mara
bru’
profunde dormis Li.
Profunde dormis Li__,
profunde
dormis Li__,
sed meze de la mara bru’
profunde dormis Li.
4. «Ho
Mastro! savu! mortas ni!»
aŭdiĝis la
kriad’:
Leviĝis kaj ordonis Li,
kaj venis
trankvilad’.
Kaj venis trankvilado,
kaj venis
trankvilado,
leviĝis kaj ordonis Li,
kaj venis
trankvilad’.
5. Ĉar kiam
al la ventegar’
«Silentu!» diris Li,
aŭskultis
Lin la ŝtorma mar’ –
revenis sunradi’.
Revenis
sunradio,
revenis sunradio,
aŭskultis Lin la ŝtorma
mar’ –
revenis sunradi’.
6. Ankoraŭ
nun obeas Lin
la ondoj kaj la vent’;
Li gardos kaj
protektos nin
dum ĉiu viv-moment’.
Dum ĉiu
viv-momento,
dum ĉiu viv-momento,
Li gardos kaj protektos
nin
dum ĉiu viv-moment’.
Mar
4,35-41 par
A LITTLE SHIP WAS ON THE SEA • M (A little ship):
anonima, HE 50 • angla T: Dorothy Ann Thrupp • E: R. R.
Tredgold, 1966 en HE 50
798
Ĉiu gloro ekskludita!
Di-donace
la feliĉ’
venis al mi, senmerita,
pro favoro sen
kondiĉ’.
Antaŭ ol mi spiron havis
kaj la mondon
kreis Di’,
ĝin vokante el neni’,
Li min per
elekto savis.
Homo, Dio amas vin;
laŭdu via lango Lin.
laŭ
Paŭlo
ALLE ROEM IS UITGESLOTEN • LvK 451 • M (Sollt
ich meinem Gott nicht singen): Johann Schop 1641, EG 325 •
nederlanda T: Jan Scharp • E: Taeke Eibert van Popta 1971 •
TK 118
799
refreno:
Kiom vi faris al unu mia frato,
al
mi mem vi faris tiom.
verso 1:
Mi estis malsata, vi satigis min.
Mi
estis soifa, vi refreŝigis min.
Mi estis fremda, vi gastigis
min.
Mi estis nuda, kaj vi vestis min.
verso 2:
Mi estis malsana, vi vizitis min.
Mi
estis kaptita, vi liberigis min.
Mi estis morta, vi enterigis min.
laŭ
Mat 25,31-46
KIOM VI FARIS (LA SEP VERKOJ DE LA KARITATO) •
M, laŭ Christus vincit de Beat Reiser en Laudes festivae 1940,
kaj E: Albrecht Kronenberger 1989/1998
800
1. S/K: |: Jesuo
estis en dezert’, ĉeestis kvinmil homoj. :|
S: Ĉeestis
vir’, virin’, infan’, ĉeestis eta Jonatan’.
K:
Ĉeestis vir’, virin’, infan’, kaj granda
infanaro.
2. S/K: |: Malsato
ilin premis tre. Li diris: Nun dividu! :|
S: Dividis vir’,
virin’, infan’, dividis eta Jonatan’.
K: Dividis
vir’, virin’, infan’, kaj granda infanaro.
3. S/K: |: Li
benis fiŝojn kun la pan’ kaj diris: Venu, manĝu!
:|
S: Do manĝis vir’, virin’, infan’, kaj
manĝis eta Jonatan’.
K: Do manĝis vir’,
virin’, infan’, kaj granda infanaro.
4. S/K: |: Satiĝis
tie ĉiu hom’ sidanta ĉe Jesuo. :|
S: Satiĝis
vir’, virin’, infan’, satiĝis eta Jonatan’.
K:
Satiĝis vir’, virin’, infan’, kaj granda
infanaro.
5. S/K: |: Ĉar
plimultiĝas ĉiu pan’, se tiel disdonata. :|
S: Lin
dankis vir’, virin’, infan’, Lin dankis eta
Jonatan’.
K: Lin dankis vir’, virin’, infan’,
kaj granda infanaro.
Mar
6,34-44 par
ALS JESUS IN DER WÜSTE WAR • el: Biblische
Spiellieder zum äthiopischen Misereor-Hungertuch 1978 (IMP 1009)
/ Weil du mich so magst (MP 1036) • M: Ludger Edelkötter •
germana T: Rudolf Otto Wiemer • © Impulse Musikverlag
Ludger Edelkötter, 48317 Drensteinfurt • E: Adolf Burkhardt
1984 • TK 103
801
Kantu, muziku al
Di’ en via
koro.
Kantu en via kor’.
Efe
5,19
3-voĉa rondkanto
SINGET UND SPIELET DEM HERRN IN
EUREN HERZEN • EG (Pfalz) 627 • M: Hermann Stern 1940/1960
• © Verlag Merseburger Berlin GmbH • E: Albrecht
Kronenberger 1994/1998
802
1. Jen, la birdoj
sub la ĉiel’,
sen semado, sen rikolt’;
ili ne
kolektas por si
provizaĵon en grenej’.
Sed la Patro
en ĉiel’
ilin nutras sen avar’.
Ĉu vi ne
valoras des pli?
Kial zorgi do pri l’ viv’?
2. Jen, lilioj
kreskas sur kamp’
sen teksado kaj sen ŝpin’.
Ilin
ne egalis laŭ bel’
eĉ la pomp’ de
Salomon’.
Se do vestas tia glor’
herbon pereontan
for,
des pli zorgos Dio pri vi;
kial etas via fid’?
3. Lia Regno, Lia
justec’
estu plej unua cel’.
Se vi agos laŭ
Lia vol’,
aldoniĝos la ceter’.
Lasu zorgojn
pri l’ morgaŭ’;
zorgos mem morgaŭa tag’.
Jam
sufiĉa por ĉiu tag’
estas ĝia propra plag’.
laŭ
Mat 6,26-34
HANULNANUN SAELULBOLA • el Koreio • Thuma
Mina 88 • M: © Nah Young-Soo • E: Adolf Burkhardt 1988
• TK 136
802.4
Mat 6,25-34
Diris Jesuo: Ne zorgu pri via vivo, kion vi manĝu, aŭ kion vi trinku; nek pri via korpo, kion vi surmetu. Ĉu la vivo ne estas pli ol nutraĵo, kaj la korpo pli ol vestaĵo? 26 Rigardu la birdojn de la ĉielo, ke ili ne semas, nek rikoltas, nek kolektas en grenejojn, kaj via Patro ĉiela ilin nutras. Ĉu vi ne multe pli valoras ol ili? 27 Kaj kiu el vi per zorgado povas aldoni unu ulnon al sia staturo?
28 Kaj kial vi zorgas pri vestaĵo? Pripensu la liliojn de la kampo, kiel ili kreskas: ili ne laboras, nek ŝpinas; 29 tamen mi diras al vi, ke eĉ Salomono en sia tuta gloro ne estis ornamita, kiel unu el ĉi tiuj. 30 Sed se Dio tiel vestas la kampan herbaĵon, kiu ekzistas hodiaŭ, kaj morgaŭ estos ĵetata en fornon, kiom pli certe Li vestos vin, ho malgrandfiduloj?
31 Tial ne zorgu, dirante: Kion ni manĝu? aŭ: Kion ni trinku? aŭ: Kion ni surmetu? 32 Ĉar pri ĉio tio serĉas la nacianoj; ĉar via Patro ĉiela scias, ke vi bezonas ĉion tion. 33 Sed celu unue Lian regnon kaj Lian justecon, kaj ĉio tio estos aldonita al vi. 34 Tial ne zorgu pri la morgaŭa tago, ĉar la morgaŭa tago zorgos pri si mem. Sufiĉa por la tago estas ĝia propra malbono.
803
1. Foje Di’
ordonis: endezerte
kresku frukto-ben’,
nin sur ter’
Li semis kreo-sperte:
kresku kiel gren’.
Li nin semis kun
semista gesto
sur la ronda ter’,
scia kio estis, estas,
estos,
kun rikolt-esper’.
refreno:
1.-3. Mi volas,
Di’,
kreski spik-hava,
vort’ Via, Di’,
vort’
estas sava.
Mi volas, Di’,
sekvadi Vin,
vort’
Via, Di’,
konduku min.
2. Unu grajn’
sur vojo-randon falis,
ne ekĝermis, sed
ĝi senkreske
al sabler’ egalis,
iĝis birda pred’.
Grajn’
alia falis al la roko,
dornoj ombris ĝin,
por ĝermeto
sur sen-suna loko
morto la destin’.
3. Nur sur Dia
grundo sem’ prosperas
en aer’ kaj sun’,
poste
grandos la rikolt’ espera,
Dio ĝojas nun.
Eĉ se
ofte ŝarĝas min zorg-premo,
estu mi Di-grajn’,
ke
rezultu el ĉi mia semo
eĉ centobla gajn’.
laŭ
Mat 13,1-9
FOJE DI’ ORDONIS (originalo ne konata) • E:
Jiři Kořinek, 1991 en Restu kun ni 25
803.4
Mat 13,3-9
3 Jesuo multe parolis per paraboloj, dirante:
Jen semisto eliris, por semi; 4 kaj dum li semis, iuj semoj falis apud la vojo, kaj la birdoj venis kaj formanĝis ilin; 5 kaj aliaj falis sur ŝtonajn lokojn, kie ili ne havis multe da tero; kaj tuj ili ekkreskis, ĉar ili ne havis profundecon de tero; 6 kaj kiam la suno leviĝis, ili brulsekiĝis, kaj ĉar ili ne havis radikon, ili forvelkis. 7 Kaj aliaj falis inter dornojn, kaj la dornoj kreskis kaj sufokis ilin; 8 kaj aliaj falis sur la bonan teron, kaj donis frukton, jen centoble, jen sesdekoble, jen tridekoble. 9 Kiu havas orelojn, tiu aŭdu.
804
1. |:: Saĝulo domon konstruis sur la rok’, ::|
2. |:: Sur sablo domon konstruis frenezul’, ::|
1.-2. poste venis
granda pluv’.
|:: Pluvegis kaj akvo levis sin, ::|
1. sed ne falis lia dom’.
2. kaj la domon portis for.
laŭ
Mat 7,24-27
SAĜULO DOMON KONSTRUIS SUR LA ROK’ •
1985 en NV 245, 1991 en Societa Kantareto de Josef Cink, prilaboro:
Kloster Kirchberg 1998
805
1. Muĝis
ventego sur la mar’,
kaj timis Via sekvantar’.
Sed
Vi dormadis ĉe l’ ondar’
en trankvil’.
2. «Savu
nin, Majstro!» sonis kri’,
«Ho, savu nin el
agoni!»
Super la ŝtorm’ ordonis Vi:
«Estu
pac’!»
3. Tiam kalmiĝis
la ondar’
kvazaŭ dormanta infanar’;
laŭ
Via volo al la mar’
venis pac’.
4. Kiam dum vivo
tie ĉi
ventoj nin pelas for de Vi,
saman ordonon aŭdu
ni:
«Estu pac’!»
FIERCE RAGED THE TEMPEST • Mar 4,35-41 par. • M (St. Aëlred): John Bacchus Dykes • angla T: Godfrey Thring • E: Ernest Bertram Johnson, 1966 en HE 49 • AK 183
806
1. Se Dio staras
por mi,
kontraŭu kio ajn;
post preĝoj, povas
ŝtormi
ne plu real’ aŭ ŝajn’.
Se min
la Kapo amas,
se mi de Di’ amik’,
ja vane al mi
flamas
malico aŭ kritik’.
2. Mi scias, firme
fidas
kun vera fanfaron’:
Amiko, Patro sidas
sur la
plej alta tron’;
kun mi Li solidaras
nun kaj dum la
estont’,
trankvilon Li preparas.
Forfuĝas ŝtorm’
kaj ond’.
3. Min bazi nun mi
povas
sur sango de Jesu’.
En Li mi vere trovas
la
bonon sen fluktu’.
Mi mem neniel dignas,
for-estas la
amind’;
sed kion Li asignas,
fariĝas digno, ind’.
4. Nenio min
kondamnos
nek malfirmigos min.
Infero vane flamos –
la
sang’ estingos ĝin.
Min juĝ’ ne
malkonfirmos,
min ne teruros trist’,
ĉar min flugile
ŝirmas
Savanto ama, Krist’.
5. Spirito Lia
loĝas
kaj regas en la kor’,
min firme al Si
kroĉas
en zorgoj kaj dolor’.
Li mem prosperon
donu
al Sia kreitaĵ’
kaj helpu, por ke sonu
la
«abba» kun kuraĝ’.*
6. Spirito Lia
diras
la vorton de konsol’:
Por helpi, Li aliras
al
ni, la Di-popol’;
jam nove Li konstruas
urbegon de la
glor’;
plenumon tie ĝuas
l’ okulo kaj la kor’.
7. Eĉ se la
mond’ rompiĝos,
eterne staras Vi.
Espero ne
trompiĝos,
ŝirmilon faras Vi.
Soifo aŭ
malsato,
malriĉo aŭ amar’,
koler’ de
magistrato –
nenio estu bar’.
8. Nek ĝojo
nek anĝelo,
nek amo nek sufer’,
nek gloro nek
juvelo,
nek timo nek danĝer’,
grandaĵ’ aŭ
bagatelo
ĝis limoj de l’ imag’:
nenio min
forpelos
el Via sin’ kaj brak’.
9. La koro en mi
saltas,
malestas trist’ kaj plor’.
Al kantoj min
ekzaltas
la sun’ en brila glor’.
La sun’ al
mi ridanta
nomiĝas Krist’ Sinjor’.
Min regas
ĝojo kanta
pro Li, ĉiel-trezor’.
Rom
8, 31-39
IST GOTT FÜR MICH • EG 351 • M (Ist Gott
für mich): profana kanto el Anglio ĉ 1590, sakrala uzo en
Augsburg 1609 • germana T: Paul Gerhardt 1653 • E: Adolf
Burkhardt 1982 • TK 88
* abba = karesa formo por alparoli patron en la aramea lingvo
806.10
Rom 8,35-39
35 Kiu apartigos nin de la amo de Kristo? ĉu aflikto, aŭ turmento, aŭ persekutado, aŭ malsato, aŭ nudeco, aŭ danĝero, aŭ glavo? 36 Kiel estas skribite: Pro Vi ni estas mortigataj ĉiutage; oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.
37 Sed en ĉio tio ni supervenkas per tiu, kiu nin amis. 38 Ĉar mi konvinkiĝis, ke nek morto, nek vivo, nek anĝeloj, nek aŭtoritatoj, nek estantaĵoj, nek estontaĵoj, nek potencoj, 39 nek alteco, nek profundeco, nek iu alia kreitaĵo povos apartigi nin de la amo de Dio, kiu estas en Kristo Jesuo, nia Sinjoro.
807
1. Vivas neniu el
ni por si mem
nek por si cedas iu al mortem’.
Vivante
vivas ni al la Sinjor’,
mortante, Lin ni aŭdas en
angor’.
En viv’ kaj morto scias la kristan’:
Nin
ĉiujn ŝirmas Lia forta man’.
2. Lia do estis l’
iniciativ’:
Li mortis kaj revenis al la viv’;
leviĝis
Li por tio, ke en Li
akiru vivon ni post agoni’.
Vivantojn
kaj mortintojn, post Adam’,
al si submetis Lia forta man’.
3. Kial do juĝi
kontraŭ via frat’?
Kial lin malestimi? Sama fat’
de
hom’ al hom’ egale ligas vin.
Tra morto iam Krist’
irigos nin
al tribunala seĝo; prenos jam
la juĝon ni
el Lia forta man’.
4. Kiel skribite
estas, diras Li:
«Mi vivas, kaj la Miaj estas vi;
genuoj
ĉiuj fleksos sin sur ter’
kaj ĉiu buŝ’
konfesos Min Sinjor’.»
Vin, Dio, gloras ni pro l’
akompan’
kun grac-favor’ de Via forta man’.
Rom
14,7-12
NIEMAND VAN ONS LEEFT VOOR ZICHZELF ALLEEN • LvK 91 •
ZJ 928 • M: Jaap Geraedts 1971 • nederlanda T: Jan Willem
Schulte Nordholt • © Interkerkelijke Stichting voor het
Kerklied, Pijnacker • E: Adolf Burkhardt • TK 92 • kun
afabla permeso
807.5
Forta vent’,
blova pel’.
Voĉon
ekaŭdas vi,
sed ne komprenas pri
ties deven’ aŭ
cel’.
Tiel la Sankta Fort’
naskas denove
vin;
klinas sin nun l’ anim’
mire por dank’,
ador’.
Joh
3,8
FÚ A SZÉL, ZÚG A SZÉL • M
(Nikodemo): © Kálmán Csomasz Tóth •
hungara T: Tamás Vargha • E : Éva Farkas-Tatár
kaj Adolf Burkhardt, 1971 en AK 77 • kun afabla permeso de la
komponisto
808
1. Kiam mortis
Jesuo, pro tima konfuz’
la disĉiploj forfuĝis kun
fido de mus’
al la mar’ Galilea, denaska azil’,
al
la vivoj lasitaj pro Dia la Fil’.
2. La mateno
aŭroras. Fiŝ-ĉasis la band’
tra la nokt’
sen sukceso. Jesu’ sur la strand’,
jen Li staras kaj
krias: «Infanoj, ĉu vi
havas ion por manĝi, por
manĝi kun mi?»
3. Ili ne Lin
rekonis dum reta la his’:
«Bedaŭrinde ni kaptis
neniom da fiŝ’!»
Kaj Jesuo konsilis: «Al
dekstra la flank’
vian reton elĵetu – ne plu
estos mank’!»
4. La sugeston
ekprovis la fiŝ-kaptistar’.
Tro pleniĝis la ret’
por ĝin levi el mar’.
Lin ekkonis Johano, kun ĝojo
en kor’
flustris: «Hej, Petro, vidu, jen nia Sinjor’!»
5. Petro, tion
aŭdinte, sin vestis por naĝ’,
kaj en maron sin
ĵetis, impetis al plaĝ’.
La ceteraj disĉiploj
vel-venis post li
kun amaso da fiŝoj, ja cent kvindek tri.
6. «Venu do,
maten-manĝu!» invitis Jesu’.
«Jen mi estas
la pan’, mi satigos vin plu.
Morto mortis. – Kaj,
Petro, se min amas vi,
fiŝkaptisto, nun paŝtu la ŝafojn
por mi!»
Joh
21,1-17
KIAM MORTIS JESUO • M (Foundation): frua amerika, LBW
507 • E (originale verkita): Leland Bryant Ross 1996*
808.7
Joh 21,1-17
1 Post tio Jesuo denove sin montris al la disĉiploj apud la maro de Tiberias; kaj li montris sin jene.
2 Estis kune Simon Petro, kaj Tomaso, nomata Didimo, kaj Natanael el Kana Galilea, kaj la filoj de Zebedeo, kaj aliaj du el liaj disĉiploj. 3 Simon Petro diris al ili: Mi iras, por fiŝkapti. Ili diris al li: Ni ankaŭ iras kun vi. Ili do eliris, kaj iris sur la ŝipon; kaj tiun nokton ili nenion kaptis.
4 Sed ĉe la tagiĝo Jesuo staris sur la marbordo; tamen la disĉiploj ne sciis, ke ĝi estas Jesuo. 5 Tiam Jesuo diris al ili: Infanoj, ĉu vi havas ian manĝaĵon? Ili respondis al li: Ne. 6 Kaj li diris al ili: Ĵetu la reton ĉe la dekstra flanko de la ŝipo, kaj vi trovos. Ili do ĝin elĵetis; kaj pro la multeco de la fiŝoj ili ne plu povis ĝin treni.
7 Tiu disĉiplo, kiun Jesuo amis, diris al Petro: Ĝi estas la Sinjoro. Kiam do Simon Petro aŭdis, ke ĝi estas la Sinjoro, li alzonis al si sian kitelon (ĉar li estis nuda) kaj ĵetis sin en la maron. 8 Sed la aliaj disĉiploj venis en la ŝipeto (ĉar ili estis ne malproksime de la tero, sed nur ĉirkaŭ ducent ulnoj), trenante la reton plenan de fiŝoj. 9 Kaj kiam ili eliris sur la teron, ili vidis fajron karban aranĝitan tie, kaj fiŝon kuŝantan sur ĝi, kaj panon. 10 Jesuo diris al ili: Alportu el la fiŝoj, kiujn vi ĵus kaptis. 11 Simon Petro iris sur la ŝipon, kaj tiris la reton al la tero, plenan de grandaj fiŝoj, cent kvindek tri; kaj kvankam estis tiel multaj, tamen la reto ne disŝiriĝis.
12 Jesuo diris al ili: Venu, matenmanĝu. Kaj neniu el la disĉiploj kuraĝis lin demandi: Kiu vi estas? sciante, ke ĝi estas la Sinjoro. 13 Jesuo venis kaj prenis la panon kaj donis al li, kaj tiel same la fiŝon.
14 Tiu estas jam la tria fojo, kiam aperis Jesuo al siaj disĉiploj, post sia releviĝo el la mortintoj.
809
1. Di-anĝelo
Gabrielo
venis rekte el ĉielo
al Maria bela
tute,
ekparolis ŝin salute:
Salutata, graco-plenu!
Vin
Sinjoro Dio benu.
2. La Virgino ege
miris,
kion la Sendito diris,
tut-humile kapon klinis,
ĝis
li vortojn siajn finis.
«Iĝu», diris ŝi,
«Di-vole!
Servantin’ mi estas sole».
3. La konsento de
Maria
al Sendit’ sufiĉis Dia.
Kaj sub kor’ en
virga sino
tuj homiĝis Di-senfino,
kaj karniĝis Vort’
tiela
en Virgino la plej bela.
Luk
1,26-38
ARCHANIOŁ BOŻY GABRYJEL • ŚK 1 •
M kaj pola T: nekonataj verkintoj • E: NV 104