572
1. Ho, alvenu,
Sinjor’ Jesuo,
donu benon al tag-labor’!
Frumatene,
vespere venu!
|: Venu ankaŭ dum nokta hor’! :|
2. Ho, alvenu por
kuniradi
paŝon ĉiam post paŝ’ kun mi!
Ĉar
sen Vi mi ne vivi povas.
|: Poreterne do restu Vi! :|
TULE KANSSANI, HERRA JEESUS • VK 548 • M (Ho alvenu): Armas Maasalo 1913 • finna T: Hilja Haahti 1899 • E: T. I. Haapalainen, 1971 en AK 214
573
1. En Via nom’,
majesta Di’,
en Via nom’ pilgrimas ni,
petante
gracon plu kaj plu
de Vi, ho sankta Triunu’. Kyrieleison.
2. En Via nom’
pilgrimas ni.
Al Vi, ho Patro, vokas ni
pri sav’ el morto
kaj infer’,
pri help’ el ĉiu ajn mizer’.
Kyrieleison.
3. En Via nom’
pilgrimas ni.
Vin, Krist’ Jesuo, petas ni:
Per Via kruca
doloreg’
purigu nin de ĉia pek’. Kyrieleison.
4. En Via nom’
pilgrimas ni.
Al Vi, Spirito, preĝas ni:
Sanktigu nin per
Via glor’, ke brilu Vi en nia kor’. Kyrieleison.
5. En Via nom’
pilgrimas ni.
Jen al Maria venas ni:
Al ni ŝi montru sin
patrin’
dum nia viv’, ĝis pia fin’.
Kyrieleison.
6. En Via nom’
pilgrimas ni.
Sanktulojn ĉiujn benas ni.
Kun ili en ĉiela
ĥor’
ni kantu, Di’, al Via glor’.
Kyrieleison.
7. En Via nom’
pilgrimas ni.
Je Vi, Sinjoro, kredas ni.
Vi sola estas nia
fort’,
ŝirmanto kontraŭ fia sort’.
Kyrieleison.
8. En Via nom’
pilgrimas ni.
Al Vi, Sinjor’, esperas ni.
Vi estas paco
kaj konsol’,
Vi mem la savo de l’ popol’.
Kyrieleison.
9. En Via nom’
pilgrimas ni.
El Via amo vivas ni.
El Via arda amo-flam’
sin
nutras nia propra am’. Kyrieleison.
10. En Via nom’
pilgrimas ni.
Pri Via help’ atendas ni.
Abunde fruktu la
kampar’.
Benata estu nia jar’. Kyrieleison.
11. En Via nom’
pilgrimas ni.
La sola ŝildo estas Vi.
Nin gardu kontraŭ
trem’ de l’ ter’,
inund’, ribel’,
milit-danĝer’. Kyrieleison.
12. En Via nom’
pilgrimas ni.
Al Via regno strebas ni.
La eklezio tra la
ter’
persistu, Di’, en Via ver’. Kyrieleison.
13. En Via nom’
pilgrimas ni.
La celo, Dio, estas Vi.
Vin ni adoras plu kaj
plu,
majesta sankta Triunu’. Kyrieleison.
Laŭokaze oni povas enŝovi aliajn, mem faritajn, strofojn, ekzemple:
14. En Via nom’
pilgrimas ni.
Ke ne damaĝu, petas ni,
nin erupcio de
vulkan’,
detrua fort’ de uragan’. Kyrieleison.
15. En Via nom’
pilgrimas ni.
Amik’ de l’ vivo estas Vi.
Minacas
hom- kaj brut-pere’
per A-I-Do-So, Bo-So-E. Kyrieleison.
IN GOTTES NAMEN FAHREN WIR • GL 303 • M: ĉe Johann Leisentritt 1567 • germana T: 15a jc., ĉe Michael Vehe 1537 • E: Albrecht Kronenberger 1996, 9a strofo (originale verkita): Kloster Kirchberg 1998
Alian melodion → 574 (sur la apuda paĝo)
574
1. En Via nom’,
majesta Di’,
en Via nom’ pilgrimas ni,
petante
gracon plu kaj plu
de Vi, ho sankta Triunu’. Kyrieleison
IN GOTTES NAMEN FAHREN WIR • EG 498 • M: 15a jc., Erfurt 1524 • germana T: 15a jc., ĉe Michael Vehe 1537 • E: Albrecht Kronenberger 1996, 9a strofo (originale verkita): Kloster Kirchberg 1998
La aliajn strofojn → 573 (sur la antaŭaj paĝoj)
575
M (Glenfinlas) → 503 «En anim-sufero»
1. El la bela
mondo
niajn korojn ni
levas danko-plene, Dio, nun al Vi.
2. Dankon pro la
ĝojo,
kiun pli kaj pli
ni geknaboj trovas ĉie ĉirkaŭ
ni.
3. Nun pri niaj
pekoj
ho pardonu nin;
donu Vian helpon, ke ni servu Vin.
4. Ĉiam kun
sincero
ni obeu Vin;
dum la tuta vivo kondukadu nin.
EL LA BELA MONDO • E (originale verkita): R. W. Eland, 1966 en HE 257 • AK 21 [K492T]
576
1. Ĉe Dio
nestas ĝojo,
forestas la mizer’,
sed oftas
larmo-pano
kaj ĝemoj sur ĉi ter’.
Jen ĝojon
jen doloron
nun spertas Krist-edzin’,
ne tiel estos
tie;
ĉe Di’ nur ĝoj’ sen lim’.
2. Jen loĝas
mi en tendo,
estante nur migrant’;
la voj-direkt’
kondukas
al ĝojo-regna strand’.
Trans loga
mond-plezuro
vidiĝas la Eden’.
Eterne tie loĝos
mi
for de ter-ĉagren’.
3. Mi ne dezirus
esti
en stat’ de malsaĝul’:
li ĉiam volas
festi
la ĝuon de okul’.
Se mi kun ĝem’
kaj ploro
semadas tie ĉi,
ĉe fin’ de la
laboro
rikolton havos mi.
4. Sur firma
grund’ mi staras
kun eternec-esper’.
Ankoraŭ
do tempeton
min premu kruc-sufer’.
Jam baldaŭ ĉesos
ploro,
dolor’ ne estos plu,
kaj ĉiam vid-al-vide
mi
restos al Jesu’.
HOS
GUD ER EVIG GLEDE • NSB 444 • SB 444 • HOS GUD ÄR
IDEL GLÄDJE • M (Hos Gud): norvega popolmelodio (Nordmøre)
• norvega T: Johan Nordahl Brun 1786 • sveda T: Lina
Sandell-Berg • E el la sveda: Åke Ahlrén, 1962 en
EKA 39, AK 176 • 3a strofo el la norvega: Trygve Raimar antaŭ
1971
• Psa 126,5s
▉
Tia mi volus esti
Serena volus esti mi,
samkiel tiu
tag’,
klar-pensa kaj sen emoci’,
sen iu
kontraŭ-ag’.
Ĝojigas min ĉe l' vojo-rand’
de
l’ floroj la kolor’.
Sub la ĉiel’ la varma
land’
abundas da gren-or’.
Am-riĉa volus esti mi
por ĉiu
aliul’.
Fariĝu, kiel volos Di’!
Mi estu
ĝojemul’.
Augustin
Wibbelt (1862-1947)
el la platdiĉa: Manfred Retzlaff
577
1. Tra la nokto de
malĝojo
iras la pilgrima band’,
gaje kantas sur la
vojo
al la promesita land’.
Klare brilas tra la
nuboj
gvida lumo en ĉiel’;
man-en-mane ni
gefratoj
paŝas firme al la cel’.
2. Sama lumo nin
kondukas
dum la tuta pilgrimad’;
ĉasas for timigajn
ombrojn
per konstanta hel-brilad’.
Saman celon havas
ĉiu,
saman fidon en la kor’;
saman ravan
antaŭvidon
al estonta fina glor’.
3. Saman kanton de
triumfo
en milopa laŭta ŝvel’;
samkonflikton,
samdanĝeron,
saman hejmon en ĉiel’.
En la
malproksima lando
laŭdos ni en sama ĥor’,
kaj
la saman Dian Patron
obeados ĉiu kor’.
4. Do, antaŭen,
pilgrimantoj,
marŝu ĉiu kamarad’;
tra sufero,
tra batalo,
ĝis la fina ripozad’.
Baldaŭ la
mateno brilos,
venos fino de labor’;
ĉiu nubo
dispeliĝos,
restos jam eterna glor’.
IGENNEM NAT OG TRÆNGSEL • THROUGH THE NIGHT OF DOUBT AND SORROW • LBW 355 • kp. HON 517 kaj HAM 292 • M (Ebenezer = Ton-y-botel): Thomas J. Williams el antemo, HON 556 • dana T: Bernhard Severin Ingemann • angla traduko: Sabine Baring-Gould • E: M. C. Butler, 1966 en HE 150 • AK 248*
577.5
1 Reĝ 19,4-8
4 Elija iris en la dezerton voj-iron de unu tago, kaj venis kaj sidiĝis sub unu genisto kaj petis morton por sia animo, kaj diris: Sufiĉas nun, ho Eternulo! Prenu mian animon, ĉar mi ne estas pli bona ol miaj patroj. 5 Kaj li kuŝiĝis kaj endormiĝis sub la genisto; kaj jen anĝelo ektuŝis lin, kaj diris al li: Leviĝu, manĝu. 6 Li ekrigardis, kaj jen ĉe sia kap-loko li ekvidis bakitan paneton kaj kruĉon kun akvo. Kaj li manĝis kaj trinkis, kaj denove kuŝiĝis, por dormi. 7 Kaj la anĝelo de la Eternulo revenis duan fojon kaj ektuŝis lin, kaj diris: Leviĝu, manĝu, ĉar vin atendas granda vojo. 8 Kaj li leviĝis kaj manĝis kaj trinkis; kaj per la forto, kiun li ricevis de tiu manĝado, li iris kvardek tagojn kaj kvardek noktojn ĝis Ĥoreb, la monto de Dio.
578
1. «Vi je
Mia man’
migru libervole.
Vi je Mia man’
iros ne
izole.»
2. «Vi je
Mia man’,
frato aŭ fratino,
vi je Mia man’
spitos
al bar’ kaj mino.»
3. Mi je Via
man’
strebas kun pilgrima ar’
al paca dom’
por
ĉiu hom’,
al paca dom’ por ĉiu hom’.
4. Ni je Via man’,
Sinjor’,
kaptu Vian gracon,
ni ja semas pacon,
Di’,
je Via man’.
GIB MIR DEINE HAND • M: Fritz Baltruweit • germana T: Uwe Seidel • © tvd-Verlag Düsseldorf, el: Oekumene heute, Mein Liederbuch 2, 1992 • E: Albrecht Kronenberger 1995
579
M (Maccabaeus) → 321 «Ho Revivanto»
1. Vin, glora Dio,
laŭdas ni kun ĝoj’,
kune vojaĝante sur
pilgrima voj’.
Vi en Krist-Jesuo supren vokis nin;
marŝas
ni al Cion, hejmo de l’ anim’.
Glora, kompata, adorinda Di’,
jen
pro pretaj benoj danka melodi’.
2. Se dum l’
irado velkas energi’,
helpo staras preta kontraŭ
apati’;
graco plen-sufiĉa estos nia fort’,
lumo
sur la vojo estos Via vort’.
Glora …
3. Donas ripozon
valoj de kviet’,
kie al si kantas gaja riveret’.
Ĉe
trankvilaj akvoj kuŝas ni sen tim’,
dolĉe
revigliĝas korpo kaj anim’.
Glora …
4. Tra l’
ŝanĝiĝantaj scenoj de la viv’
brilas antaŭ
ni mirinda perspektiv’.
Vi ĝin priparolis en l’
evangeli’,
certe ne nin trompas vana fantazi’.
Glora
…
5. Vi en Jesuo kun
la Di-Spirit’
tiras nin algrimpi al la viv-zenit’.
Sub
flugiloj Viaj ni ne vagos for,
bonvenigon aŭdos en ĉiela
glor’.
Glora …
VIN,
GLORA DIO, LAŬDAS NI KUN ĜOJ’ • E (originale
verkita): W. J. Downes 1975 • TK 39 [K900T]
• Psa 23,2-3
580
1. Amiko sur la vivo-vojo,
1.-4. estu kun ni!
(1) Vin vokis ĉiu trista homo:
1.-4. estu kun ni!
(1)
Vagadas
homoj, tempo fuĝas,
sed daŭras Via nom’,
eĉ
se Vi plu al ni misteras.
1.-4. Estu kun ni!
2. Dum koro kantas kaj fieras,
(2) Dum ni angoras kaj esperas,
(2) Se
tiel ni rapide kuras
al nova vivo-cel’,
ni fide iru laŭ
Di-vero.
3. Dum tuta mondo nin allogas,
(3) Dum endas peni, viv-oferi,
(3) Se
nia hasta penso flugas
tra fora univers’,
kaj Vin, ho
Dio, ni forgesas:
4. Dum vojo estas al ni peza,
(4) Dum ni respondojn vane serĉas,
(4) Se
ni sopiras al patrino,
al ŝia kora am’,
Vi tiam
montru vojon Vian.
AMIKO, SUR LA VIVOVOJO (originalo ne konata) • E: NV 191*
581
1. Sub beno de Via
Spirito
mi sopiras ripozon kun ĝoj’,
|: la vivon en
Vera Vito
kaj la lumon al kruca voj’. :|
2. Sufiĉas
ne, kvankam mi iam
sango-pluvon ricevis de Vi.
|: Mi havu la
gracon ĉiam!
Reekflamos la kor’ per ĝi. :|
3. Ne halti mi
rajtas survoje
tra dezerto, krutaĵo sur rand’.
|:
Daŭrigu mi foj-post-foje –
ĝis la celo: ĉiela
land’. :|
4. Sub beno de Via
Spirito
mi sopiras la pacon kun ĝoj’.
|: Mi preĝas
Vin, Vera Vito,
Vin, la Lumo al kruca voj’. :|
SUN HENKESI SATEEN ALLE • M (Karanko): Yrjö Karanko • finna T: Vilho Rantanen • E: T. I. Haapalainen, 1971 en AK 257
582
1. Estu kun ni la
Sinjor’, haleluja,
dum ripozo kaj labor’, haleluja.
2. Jam foriris
nokta griz’, haleluja,
strebo estas tag-deviz’,
haleluja.
3. Kun Sinjoro en
anim’, haleluja,
sanktos homa la pilgrim’, haleluja.
4. Lia vorto por
ni fort’, haleluja,
al ĉiela gvidas bord’,
haleluja.
5. Post la ĉiutaga pen’, haleluja,
proksimiĝas
Dia ven’, haleluja.
6. Al eterno
gvidas voj’, haleluja,
kreskas la interna ĝoj’,
haleluja.
7. Gloru Dion ĉiu
hom’, haleluja,
tuta mondo, ĉiu dom’, haleluja.
ESTU KUN NI LA SINJOR’ • M (Michael row the boat ashore): Spiritualo • E: 1985 en NV 147*
Ekzistas aliaj versioj de la sama melodio.
583
1. Gvidu antaŭ
mi, Jehovo,
pilgrimanta dezertan’.
Ŝirmu min per Via
povo,
tenu per potenca man’.
Nun kaj ĉiam,
nun
kaj ĉiam,
nutru min ĉiela pan’;
nutru min ĉiela
pan’.
2. Mi kristalan
fonton vidu
kun saniga dolĉa flu’.
Fajra nub-kolono
gvidu,
gardu min la Di-instru’.
Fort-helpanto!
Fort-helpanto!
Lasu
min neniam plu;
lasu min neniam plu.
3. Kiam ĉe
Jordana bordo
tuŝos min la ond-kares’,
tio estu nur
la pordo
en la landon de promes’.
Laŭdajn
himnojn,
laŭdajn himnojn,
tie kantos mi sen ĉes’;
tie
kantos mi sen ĉes’.
WELE’N SEFYLL RHWNG Y MYRTWYDD • GUIDE ME, O THOU GREAT JEHOVAH / REDEEMER • HAM 296 • HON 188 • LBW 343 • M (Cwm Rhondda): John Hughes • kimra T: William Williams • angla T: Peter Williams • E: M. C. Butler, 1966 en HE 145 • AK 132
Laŭ la sama melodio:
584
M (Cwm Rhondda) → 583 «Gvidu antaŭ mi, Jehovo»
1. Dio graca, Dio
glora,
sur nin povon verŝu Vi!
El burĝon’ al
vivo flora
kresku Via eklezi’!
Donu saĝon
kaj
kuraĝon,
ke la horon frontu ni,
ke la nunan horon frontu
ni!
2. Ĉirkaŭ
ni, kun malestimo,
malbonuloj mokas Vin.
El katenoj de la
timo,
liberige voku nin.
Donu saĝon
kaj kuraĝon,
ke
ni vivu laŭ destin’,
ke ni venke vivu laŭ destin’.
3. Ni frenezas plu
milite –
venku nin per Via pac’!
Aĵe riĉaj,
sed spirite
mankaj; venu jam kurac’!
Donu saĝon
kaj
kuraĝon,
nin celumu per la grac’,
nin celumu per
paciga grac’!
4. Metu nin sur
altajn lokojn,
armu niajn vivojn per
Kristaj gracoj, ke
alvokojn
ni respondu por liber’.
Donu saĝon
kaj
kuraĝon,
ke ni servu Vin sur ter’,
ke ni servu Vin
sur nia ter’!
5. Savu nin el
rezignemo
pri malbonoj en la mond’:
Via savo estu
premo
instiganta al respond’!
Donu saĝon
kaj
kuraĝon,
ke utilu nia rond’,
ke al Vi utilu nia
rond’!
GOD OF GRACE AND GOD OF GLORY • kp. HON174, LBW 415 • angla T: Harry Emerson Fosdick • E: Leland Bryant Ross [K940T]
585
1. Lumo ĉiela,
en plej nigra hor’
gvidadu min.
Vagas en nokto mi de l’
hejmo for,
gvidadu min.
Pri malproksima voj’ ne zorgas
mi,
se tra mallum’ la paŝojn gvidas Vi.
2. Tiel ne ĉiam
preĝis mi, ke Vi
gvidadu min.
Vojon elekti mem kutimis
mi,
nun gvidu min.
Malhumileco regis en la kor’,
sed
tion Vi formetu el memor’.
3. Iros mi nun
antaŭen kun esper’,
sub Via ben’
tra
dezertej’, rokaro kaj river’
ĝis taga ven’,
kiam
amatoj, kiuj iris for,
al mi ridetos el anĝela ĥor’.
LEAD, KINDLY LIGHT • HAM 298 • HON 292 • CP 509 • LBW 445 (M) • M (Sandon): Charles Henry Purday 1860 • angla T: John Henry Newman 1833 • E: M. C. Butler, 1952 en EK 25 • AK 138
586
1. Gvidu nin,
Jesu’,
tra la monda bru’.
Vin trankvile
konfidante,
ni sekvados Vin konstante
en pilgrima band’
al
la patro-land’.
2. Malgraŭ
ĉiu bar’,
ĉia kontraŭstar’,
kun
espero en animo
ni fidados Vin sen timo
ĝis la fina
cel’:
hejmo en ĉiel’.
3. Se
anim-dolor’
premas al la kor’,
meze de tentado
ĉia,
helpu nin per forto Via;
kondukadu nin
ĝis
vojaĝa fin’.
4. Kristo, gvidu
nin,
kaj ni sekvos Vin.
Amo Via nin direktu,
subtenadu kaj
protektu,
ĝis la kara rand’
de la patro-land’.
JESU, GEH VORAN • EG 391 • kp. RG 690 • JESUS, STILL LEAD ON • HAM 206 (T) • M (Arnstadt = Seelenbräutigam): Adam Drese 1698 • germana T: Nikolaus Ludwig von Zinzendorf (1721) 1725 • angla T: Jane Laurie Borthwick • E: M. C. Butler, 1966 en HE 146 • AK 131
587
1. Kiam mi
danĝeron frontas,
min fortigu, ho Sinjor’.
Se pro
duboj mi ekhontas,
donu fidon al la kor’.
Ĉiajn
ĝenojn kaj ĉagrenojn
Via vorto pelu for.
2. Dio,
protektanto mia,
forta ŝildo sur la voj’,
per
senlima povo Via
venas venko sen aloj’,
lumo, amo, kaj
senfina
vivo de eterna ĝoj’.
3. Firme pro la
Dia graco
al Ciono marŝas mi.
Enanime estas paco,
ĉar
antaŭe iras Vi.
Forton, sanon, mi posedas,
por Vin servi
ĉiam pli.
WHEN BY FEAR MY HEART IS DAUNTED • M (Westminster Abbey): Henry Purcell, HON 76, HAM 574 • angla T: Percy Dearmer • E: Leonard Ivor Gentle, 1966 en HE 104
Psalmo:
Psa 72 → 057.5
Kantoj:
Paco
perfekta, sur pek-nigra ter’? → 072
La Spirito nin igas
unu → 075
Jenon, kristanoj, sciu kaj memoru → 076
Donu
pacon al la ter’ → 515
Rondkantoj:
Kiam estos paco →
071.1
Donu al ni Vian pacon → 073
Multaj konfesoj →
074.1
588
1.-4. Interakceptu vin!
1. Prenu panon kaj prenu vinon.
1.-4. Prenu, donu; donu, prenu.
1. Ne fremdulas ni en Lia dom’.
2. – Estu salo kaj estu lum’. – Ne fremdulas ni en Lia urb’.
3. – Vian havon dividu nun. – Ne fremdulas ni en Lia land’.
4. – Revon vivu, la manon donu. – Ne fremdulas ni en Lia mond’.
NEHMET EINANDER AN • M: Christoph Noetzel • germana T: Hans-Jürgen Netz • © tvd-Verlag Düsseldorf • E: Adolf Burkhardt, unua linio: Jacques Tuinder • TK 408 D
589
1. Por ke
fremduloj amikiĝu, Vi amikiĝis, Di’, al ni.
Kun ni
Vi iras nian vojon, por ke ni iru, Di’, kun Vi.
2. Por ke
fremduloj amikiĝu, nin kiel frat’ renkontas Vi.
Do ni
en hom’ de ĉiu raso fraton, fratinon vidas ni.
3. Por ke
fremduloj amikiĝu, Vi ĝis la morto amis nin,
ke ni per
reciproka amo ĝis nia morto sekvu Vin.
4. Por ke
fremduloj amikiĝu, Vi en la pan’ donacas Vin,
vivigas
nin per Via vivo, kaj per feliĉ’ regalas nin.
5. Por ke
fremduloj amikiĝu, laŭ Via bild’ Vi kreis nin.
Do
Via bild’ en ĉiu homo neniam malklarigu sin.
6. Por ke
fremduloj amikiĝu, Vi respondecaj volis nin,
konfidas Vian
kreitaĵon al nia zorg’, zorgema Di’.
7. Por ke
fremduloj amikiĝu, Via Spirit’ plenigu nin,
ke ni en
unu eklezio unuanime laŭdu Vin.
DAMIT AUS FREMDEN FREUNDE WERDEN • EG (Pfalz) 612 • KG 594 • M kaj germana T: Rolf Schweizer 1982, © Bärenreiter-Verlag, Kassel • E: Albrecht Kronenberger 1996
590
Ŝalóm al vi,
ŝalóm
al vi,
ŝalóm,
ŝalóm,
Di’ benu
vin,
Di’ benu vin,
ŝalóm,
ŝalóm.
hebree:
Ŝalom ĥaverim,
ŝalom
ĥaverim,
ŝalom,
ŝalom,
le hitraot,
le
hitraot,
ŝalom,
ŝalom.
8-voĉa
rondkanto
ŜALOM ĤAVERIM • EG 434 • M kaj
hebrea T: el Israelo • E: Albrecht Kronenberger 1996
591
1. Donu
pacon!
Donu pacon!
Laŭ la vorto de Jesuo,
feliĉega
estas hom’,
Di-infano lia nom’,
se li agas por
daŭra pac-konstruo.
2. Donu
pacon,
donu pacon –
pacon al la kristanaro!
Sen Vi,
daŭros la divid’,
antaŭjuĝoj kaj
malfid’
forŝirantaj najbaron de najbaro.
3. Donu
pacon,
donu pacon
inter junaj kaj maljunaj!
Sen Vi, daŭros
la divid’,
antaŭjuĝoj kaj malfid’,
kvankam
ambaŭ pli firme starus kunaj.
4. Donu
pacon,
donu pacon
inter riĉa kaj malriĉa!
Sen Vi,
daŭros la divid’,
antaŭjuĝoj kaj malfid’.
Via
amo – por ambaŭ plen-sufiĉa.
5. Donu
pacon,
donu pacon!
Oriento, okcidento:
Sen Vi, daŭros
la divid’,
antaŭjuĝoj kaj malfid’.
Blovu,
forta paciga Dia vento!
6. Donu
pacon,
donu pacon
al nigrulo kaj blankulo.
Sen Vi, daŭros
la divid’,
antaŭjuĝoj kaj malfid’.
Donu
pacon al ni, ho Eternulo.
GOTT, GIB FRIEDEN • M: Spiritualo «Oh freedom» • germana T: Friedrich Walz • © Carus-Verlag Stuttgart • E: Adolf Burkhardt 1975 • TK 14
Plu aktualigu mem!
592
Pacon donu, ho Sinjoro;
donu Vian
pacon;
pacon, donu al ni pacon; Sin-
joro, donu pacon.
4-voĉa
rondkanto
HERR, GIB UNS DEINEN FRIEDEN • el: Weil du mich so
magst (IMP 1036) • EG 436 • M: Ludger Edelkötter 1976
• germana T: Wolfgang Poeplau • © Impulse Musikverlag
Ludger Edelkötter, 48317 Drensteinfurt • E: Adolf Burkhardt
1983 • TK 102
593
1. Koroj ame
kunligitaj
trovas pacon ĉe l’ Sinjor’.
Amo-flamoj
pur-spiritaj
serĉas Kriston kun ador’.
Li la kapo,
ni la membroj,
Li la lumo, ni rebril’,
Li la majstro, ni
la fratoj,
fratoj de la Dia Fil’.
2. Fratoj, tian
amon flegu
en prospero aŭ sufer’;
ĝi en ĉies
koro regu,
eĉ se venas mort-danĝer’.
Tian amon
Kristo havis,
Sian sangon verŝis Li,
kaj tra l’
morto Li nin savis,
repacigis nin kun Di’.
3. Haleluja! Riĉan
gracon
donas Li el plena man’.
Spertu ni la Dian pacon
el
abunda am-fontan’.
Alta estas Lia seĝo,
kaj senfina
Lia glor’;
tamen Li, eterna reĝo,
loĝas eĉ
en nia kor’.
4. Amon Li al ni
ordonas,
amon tra la tuta ter’.
Mortaj koroj ĝin
bezonas
por vekiĝi el mizer’.
Amo-torĉon
ekbruligu,
fratoj de la granda mond’!
Nigrajn ombrojn ĝi
forigu,
ligu nin en sankta rond’.
5. Sankta rondo
harmonia,
kie regas Dia pac’,
ĉiu frat’
disĉiplo Lia,
plena de ĉiela grac’.
Vivu ni en
Lia lumo,
kaj la mondo vidu nin:
Unu granda komunumo,
kiu
volas sekvi Lin!
HERZ UND HERZ VEREINT ZUSAMMEN • EG 251 • RG 793 • M (Cassel): 17a jc., religie Bamberg 1732, Herrnhaag ĉ. 1735/1744, Basel 1745 • kp. GL (Speyer) 856 • germana T: Nikolaus Ludwig von Zinzendorf (1723) 1725, prilaborita de Christian Gregor 1778 kaj Albert Knapp 1837 • E: H. A. de Hoog • AK 86
594
M (Laŭdu) → 461 «Laŭdu la Estron, ĉar Li estas bona»
Krist’ nin admonas,
ke ni estu
unu.
Do al Li sekvu ni. Li
gvidas al cel’.
4-voĉa
rondkanto
JESUS BERUFT UNS, EINHEIT ZU GEWINNEN • Thuma Mina
7 • germana T: Dieter Trautwein • © Strube Verlag,
München • E: Albrecht Kronenberger 1997 [R142T]
595
1. Hom-frato, amu
kore fraton vian!
Ĉar paco fontas el la kompatem’.
Adori
estas: ami fraton sian;
himnado, preĝ’: rideto,
bonfarem’.
La religio, kiun Kristo konas,
al korrompitoj
venas kun esper’;
perditojn trovas; helpon ame donas
al
orfoj kaj vidvinoj en mizer’.
2. Sekvadu do al
sankta la ekzemplo
de Lia bonfarado kaj homam’.
La mondo
estos vasta Dia templo;
la tuta vivo: ĝoja
danko-psalm’.
Milito mortos tiam de la tero,
katenoj
krevos per la Dia grac’.
Fortretos am’ la fajron de
kolero,
kaj tie plantos arbon de la pac’.
O BROTHER MAN • M (Derry Air): tradicia irlanda, HON 226 • angla T: John Greanleaf Whittier • E: M. C. Butler, 1966 en HE 198
596
1.-2.
Sidiĝu
man-en-mane
kaj formu ringon nun.
Ni estas ja gefratoj
sub
Dia amo-sun’.
1. Ĉar Dio estas
Patro,
kaj tero la loĝej’,
amikoj estu ĉiuj
en
tuta tera hejm’.
2. Pro l’ ter’
kaj ĉiuj homoj
ni dankas, bona Di’;
fariĝu ni
nur granda,
grandega famili’.
VI SÄTTER OSS I RINGEN • SPB 608 • Thuma Mina 227 • M: © Lars Åke Lundberg 1970 • sveda T: © Margareta Melin 1969 • copyright control • E: Åke Ahlrén, 1975 en TK 17
597
1. Homoj, kantu
ĝojo-kanton;
dank-motivojn konas vi.
Di’ malfermas
vastan landon,
novan vojon donas Li.
Sen Li vi kuracus
vane
plagojn de anim’ kaj korp’. Al
la
vivo-font’ infane
venu por saniga sorb’.
2. Vin, gefratoj,
Li invitas,
ĉiujn sen distinga rang’;
Dio
diferencojn spitas
ĉu de ŝtat’ aŭ ras’
aŭ sang’.
For do limoj kaj bariloj!
Ĉesu vanta
la konkur’ pri
grandec’, ĉar por gefiloj
Diaj
grandas Dio nur.
3. Li al ni
liberon donas
helpi al la proksimul’;
ĉiujn Li al
ĝojo spronas,
kiujn premas zorg’, skrupul’.
Li
neniun forrifuzas,
pro la Krista kruc-ofer’. Nin
pro
am’ al mondo uzas
Li, ke regu ĝin liber’.
4. Mondo pacon ne
plu perdos,
se ĝin regas Krist-Spirit’.
Kiu Lin
akceptas, spertos,
ke bonfara Lia gvid’.
Viglos pli la
koro-batoj,
kiam stumblas sam-vojan’. Re-
fariĝos
ni gefratoj kun divido de la pan’.
5. Dio montras
vastan landon;
estontecon donas Li.
Homoj, kantu la
ĝoj-kanton.
Dank-motivojn konas vi. (fine)
BRÜDER, SINGT DAS LIED DER FREUDE • M (Ode to Joy = Himn to Joy): el la 9a simfonio de Ludwig van Beethoven 1822-1824 • germana T: © Helmut Oess • E: Adolf Burkhardt • TK 21* • kun afabla permeso
598
1. Aŭdu
ni!
Vokas Di’:
Paciĝu inter vi!
Pardono estas
don’ elĉiela;
el repaciĝo fontas nova vivo.
2. Aŭdu
ni,
vi kaj mi:
Paciĝu inter vi!
Dividu kune ridon kaj
larmon;
pardon’ el koro pelas nubojn for.
3. Aŭdu
ni!
Volas Di’:
Paciĝu inter vi!
Petante Dion, unu
ni kresku,
por ke fariĝu sankta Lia volo.
4. Aŭdu nun
–
tie ĉi:
Paciĝu inter vi!
Pac-plene pensu,
laŭe agadu;
komune barojn, dubojn venkos ni!
5. Aŭdu
ni!
Semas Di’
promeson inter vi!
Brakumas sin fidelo
kaj amo;
geiĝas paco kise kun justeco!
6. = 1.
RECONCILE – LET US HEAR • M: Myra Blyth 1986 • T: Irja Askola (strofoj 1-4), Myra Blyth (strofo 5) • E (por la 13a ekumena kongreso en Nantes): Jacques Tuinder, la 30an de aprilo 1998
599
1. Tion Vi,
Sinjoro, preĝis:
unu estu ĉiuj ni.
Helpu mem al
unueco;
Via estas l’ eklezi’.
2. Ni renkontu la
gefratojn,
kiuj strebas sekvi Vin
en aliaj eklezioj,
kiel
ni, kun Dio-tim’;
3. kiuj alivoĉe
laŭdas
Vian grandan nomon, ĉar
tiu nom’, por ni
kaj ili,
estas nomo sen kompar’.
4. Unu helpu la
alian,
ke kreskadu la afer’:
en la lacan mondon venu
Via
regno de la ver’.
5. Via regno ne
identas
kun la propra konfesi’;
ĝi ja estas tre pli
granda.
Kun la regno venu Vi!
HERR, DU HAST DARUM GEBETET • EG 267 • el: Schalom – Ökumenisches Liederbuch • M kaj germana T: Otmar Schulz 1967/1971 • © Strube Verlag, München • E: Adolf Burkhardt 1976E• TK 33
600
1. Suno de la
Di-justec’,
nun leviĝu laŭ promes’.
L’
eklezi’ spegulu ĝin
por de l’ mondo
ilumin’.
Kompatu nin.
2. Veku l’
kristanaron Vi
el memfida apati’.
Vian voĉon aŭdu
ĝi.
Sole Vin aplaŭdu ĝi.
Kompatu nin.
3. Vidu, kia
dividiĝ’
pro doktrinoj aŭ prestiĝ’!
Rekunigu,
ho ŝafist’,
Vian gregon kun insist’.
Kompatu
nin.
4. Pordojn al la
naciar’
Vi malfermu. Ĉiu bar’
cedu, ĉiu
citadel’.
Lumon kreu en malhel’.
Kompatu nin.
5. La senditojn
dotu per
forto, amo kaj esper’.
Post semado kun
ĉagren’
sekvu riĉa frukto-ben’.
Kompatu
nin.
6. Vian gloron
montru, Di’,
nun kaj plue inter ni,
ke per nia eta
fort’
kresku paco kaj konkord’.
Kompatu nin.
7. Ĉiu gloro
kaj potenc’
al Vi, fino kaj komenc’.
En la triunua
Di’,
unu estu ankaŭ ni.
Kompatu nin.
SONNE DER GERECHTIGKEIT • EG 262 • GL 644 • RG 795 • KG 509 • M (Sonne der Gerechtigkeit): Bohemio 1467; Nürnberg 1556; religie: Morava Frataro, Eibenschütz (Moravio) 1566 • germana T: strofoj 1 kaj 6: Christian David (1728) 1741; strofoj 2, 4 kaj 5: Christian Gottlob Barth 1827; strofoj 3 kaj 7: Johann Christian Nehring 1704; kompilita de Otto Riethmüller 1932; Unisono 117 • E: Adolf Burkhardt 1981 • TK 73
601
|: Donu Vian pacon. :|
Donu Vian
pacon.
latine:
|: Dona nobis pacem. :|
Dona nobis
pacem.
3-voĉa
rondkanto
DONA NOBIS PACEM • RG 337 • M: anonima •
latina T kaj E: liturgiaj
602
M (Ik sta voor U) → 512 «Malplenas miaj manoj antaŭ Vi»
1. Ni faras
pontojn inter land’ kaj land’,
de gent’ al
gent’, de koro kaj al koro.
Jen nia frata man’ al ĉiu
rand’.
Jen reciproka part’ de ĝoj’,
doloro.
Ni faras pontojn inter land’ kaj land’,
de
gent’ al gent’, de koro kaj al koro.
2. La tasko:
granda. Antaŭ la okul’
sin tordas mondo sub batad’
malpaca,
ŝirita de envio, fi-postul’.
Ankoraŭ
daŭras nur detru’ minaca.
La tasko: granda. Antaŭ
la okul’
sin tordas mondo sub batad’ malpaca.
3. Sed Dio amas.
En la mond-mizer’
anoncas ni pri tiu help-saluto.
Por ĉia
peko, morto kaj sufer’,
por viv’, pardono, sav’:
jen la tributo.
Jes, Dio amas. En la mond-mizer’
anoncas
ni pri tiu help-saluto.
4. La kruc’
etendas sin al la ĉiel’
kaj en ĉi temp’ al
homoj Di’ Sin klinas.
Proksimas Lia regno, nia cel’,
ĉar
Kristo venas kaj batalon finas.
La kruc’ etendas sin al la
ĉiel’
kaj en ĉi temp’ al homoj Di’ Sin
klinas.
5. Ni faros
pontojn, ĝis atingos ni
viv-belon, bonon kaj nin
reciproke.
Tra ĉiuj ŝanĝoj helpos nia Di’,
kaj
sonos Lia ama vorto voke.
Ni faros pontojn, ĝis atingos
ni
viv-belon, bonon kaj nin reciproke.
VI BYGGA BROAR • sveda T: Axel Andersson • E: Karl Olof Sandgren, 1962 en EKA 44, AK 221 • kunordigo: Kloster Kirchberg 2000 [K537T]
603
1. Multaj la
radioj, unu la lum’.
Nia lumo: Kristo.
Multaj la radioj,
unu la lum’.
Li nin faras unu.
2. Branĉoj
kreskas multaj el unu trunk’.
Nia trunko: Kristo.
Branĉoj
kreskas multaj el unu trunk’.
Li nin faras unu.
3. Donoj estas
multaj, nur unu am’.
Amon donas Kristo.
Donoj estas
multaj, nur unu am’,
Li nin faras unu.
4. Servojn vekas
multajn unu spirit’,
la spirit’ de Kristo.
Servojn
vekas multajn unu spirit’,
Li nin faras unu.
5. Membroj estas
multaj, nur unu korp’:
l’ eklezi’ de
Kristo.
Membroj estas multaj, nur unu korp’,
Li nin faras
unu.
LÅGORNA ÄR MÅNGA • SPB 61 • M: © Olle Widestrand, Jönköping, 1974 • sveda T: Anders Frostenson (1972) 1974, © AF Foundation Hymns and Songs, Verbum, Stockholm • E: Adolf Burkhardt 1986/ 2000
604
1. Dio majesta,
kiu ordonas
ventojn kaj fulmojn, reĝante en glor’!
Vi
el ĉielo la mondon disponas.
Donu la pacon al ni, ho Sinjor’.
2. Dio potenca,
juste kolera!
Montru kompaton pri nia dolor’.
Ne nin
forlasu en horo danĝera.
Donu la pacon al ni, ho Sinjor’.
3. Dio kompata! Ni
honte konfesas:
De Via vojo vagadis ni for.
Sed Vi pardonon
post pento promesas.
Donu pardonon al ni, ho Sinjor’.
4. Dio plen-saĝa!
La mondon ni vidos
ĝoja, libera, pro Via favor’.
Tra
la mallumo la regno rapidos.
En Via tempo ĝi venos, Sinjor’.
5. Nin do timigas
nenia danĝero.
Vin ni laŭdados, kun fido en kor’.
Ĉie
regados la paco sur tero.
Ĉiu nacio Vin laŭdos, Sinjor’.
GOD THE OMNIPOTENT • HAM 491 • LBW 462 • M (Russia = Russian Anthem = Rephidim): Aleksis Fedoroviĉ Lvov • angla T: Henry Fothergill Chorley • E: Florence Harriet Hanbury, 1966 en HE 206 • AK 27
605
1. Pentu, vi
homoj, cedu pri malsaĝ’;
vivu vi laŭ la Dia
sav-mesaĝ’.
Ĉefo vi estas de la kreitar’,
tamen
surdiĝis pri la Di-deklar’:
«Pentu, vi homoj,
cedu pri malsaĝ’.»
2. Bona la sorto
de la hom’ kaj ter’,
se ne venenus ilin pek-ulcer’.
En
homaj revoj ĉiam estas plor’.
Se nur la tromp-esperoj
estus for –
bona la sorto de la hom’ kaj ter’.
3. Homa fratar’
sur paco-plena ter’!
Jen la triumfo super mond-infer’.
Jen
fina venko de l’ eterna Reĝ’,
kaj plenumiĝo
de l’ tutmonda preĝ’ –
Homa fratar’
sur paco-plena ter’!
TURN BACK, O MAN • M (Old 124th): Loys Bourgeois 1551, HAM 380, LBW 376 • angla T: Clifford Bax • E: W. J. Downes, 1971 en AK 209
606
1. Estro de l’ vivo, ĉiopova Dio!
Stelo
de l’ nokt’, espero de l’ nacio!
Aŭdu la
preĝojn el la eklezio,
forta Reganto!
2. Vidu! La ŝipon ondoj ĉirkaŭprenas.
Vidu!
Standardojn malamikoj tenas.
Sagoj venenaj hajle sur nin venas.
–
Vi povas savi.
3. Ne helpas homoj, sed Vi nin protektos,
kaj
se ni pekos, patre nin korektos.
Morto, infero, Viajn ne
difektos.
Donu la pacon,
4. pacon animan, malgraŭ diablaro,
pacon
interne de la Kristanaro,
pacon en mezo de
milit-preparo,
trankviligantan.
5. Helpu nin venki en batal-danĝero.
Donu
al ĉiu vidon de la vero,
kaj, kiam venis paco al la
tero,
pacon ĉielan.
LORD OF OUR LIFE • M (Flemming): Friedrich Ferdinand Flemming 1811, LBW 517 • angla T: Philip Pusey laŭ la germana Christe, du Beistand deiner Kreuzgemeine de Matthäus Apelles von Löwenstern 1644, HAM 253, HON 315, LBW 366 • E: Clarence Bicknell (1842-1918), 1966 en HE 122 • AK 127
607
M (Aurelia) → 666 «Sur Kristo sin apogas»
1. Kaj ĉu la
tempo venas,
plenume al vizi’?
Ĉu homoj kune
loĝos
en unu famili’?
Ĉu renkontiĝos
anoj
de ĉiu ajn naci’
por ĝoja kunadoro
al
la komuna Di’?
2. Ĉu ĉia
malkonsento
por ĉiam pasos for,
kaj nigron de la
nokto
forpelos taga glor’?
Ĉu iam ni fratiĝos
per
vasta, varma am’,
kaj ĉies koro ardos
per ĝia
sankta flam’?
3. Al tiu bena
tempo
sopiras nia kor’.
Elbrilu, sun’ matena,
la
ombrojn pelu for!
Ho antaŭvido rava!
Kuraĝon donas
vi
preĝadi kaj labori
ĝis brilos tag-radi’.
AND IS THE TIME APPROACHING? • angla T: Jane Laurie Borthwick • E: M. C. Butler, 1966 en HE 190* [K920T]
▉
Ne estas mia la pasinta tag’.
Ne estas
mia la venonta nokt’.
Nur estas mia tiu ĉi moment’.
Kaj
kiam kun atent’
mi vivas ĝin,
mi spertos Lin:
Li
estos mia en la nokt-silent’.
Albrecht
Kronenberger 2002
laŭ Andreas Gryphius
608
1. Regas malpaco
sur tero,
krimoj, militoj, bataloj.
Oni subpremas
popolojn,
ilin devigas silenti.
refreno:
1.-3. Pacon de Di’
al vi!
Pacon de Di’ al vi!
Ne laŭ mezuro de la
mond’,
laŭ memdonem’ de Di’.
2. Nestas malamo
en cerbo,
disharmonio en koro,
eĉ se ni ade
klopodas,
verki la pacon ĉirkaŭe.
3. Kion deziras
popoloj,
kion aspiras la koroj,
tion ni petas, Sinjoro:
Donu
al ni Vian pacon.
POKÓJ ZOSTAWIAM WAM • Thuma Mina 248 • M kaj pola T: © Zofia Jasnota 1977 • E: Barbara Jantzen kaj Albrecht Kronenberger 1993 dum la kultur-semajnfino de SEL (Sarlanda Esperanto-Ligo) en Homburg • kun afabla permeso
608.4
Via paco verku pacon,
la Spirit’ novigu
nian teron.
En ni, kun ni kaj per ni
iĝu paco sur la tero,
paco sur la tero.
4-voĉa
rondkanto • ĉiu voĉo kantu ĝisfine
DEIN FRIEDE
WIRKE FRIEDEN • M: Ludger Edelkötter • germana T:
Alois Albrecht • © KiMu Kinder Musik Verlag GmbH 42555
Velbert • E: Albrecht Kronenberger 1996, kun afabla permeso de
la poeto
609
1. Ĝoju kun
la ĝojaj,
ploru kun ploranto,
kantu kun feliĉaj,
kun
la tristoj tristu.
refreno:
1.-3. Tie ĉi
kaj nun
reciproke vin akceptu.
Li kaj ŝi kaj mi kaj
vi
proksimiĝas inter si.
2. Manĝu kun
manĝantoj,
hungru kun malsataj,
ridu kun kuraĝaj,
mutu
kun timemaj.
3. Dancu kun
fortuloj,
kune suferu,
vidu kun vidantoj kaj es-
peru kun la
blindaj.
FREUT EUCH MIT DEN FRÖHLICHEN • M kaj germana T: Harald Sumik • nederlanda T: Huub Oosterhuis • © Knallfrösche & Tümpelgang Verlag Hamm • E: Adolf Burkhardt • TK 465
610
1. Jen mia preĝo,
Dio de l’ nacioj,
ke venu paco al la tuta ter’.
Jen
mia hejmo, lando de la koro,
sanktejo mia, revo kaj esper’.
Sed
same batas koroj alilande,
kun samaj revoj, amo al liber’.
2. Kaj tie same
verdas trifolio.
Ĉielo bluas kiel mara ond’.
La sama
suno lumas al pinarboj,
kaj oceano brilas en respond’.
Ho
Eternulo, aŭdu mian preĝon,
kaj donu pacon al la tuta
mond’.
3. Ĉiela
Patro, venu Via regno.
Tra l’ tuta tero regu Via leĝ’.
En
unueco ĉiuj Vin servadu.
Leviĝu Krist’, la
tut-homara Reĝ’.
Al Vi mi donas min kun danka
koro.
«Fariĝu Via vol’.» – Jen mia
preĝ’.
THIS IS MY SONG • M (Finlandia): Jean Sibelius, versio el Sálmabók 13 • angla T: Georgia Harkness, E. Lorenz • E: M. C. Butler, 1966 en HE 203
610.4
S: Aŭdu, elaŭdu nin, Sinjor’.
K:
+
Aŭdu, elaŭdu nin, Sinjor’.
Nin rigardu, Vian
popolon.
Aŭdu, elaŭdu nin, Sinjor’.
S (ekzemple): Donu pacon.
K: Aŭdu, elaŭdu nin, Sinjor’.
S: Donu pacon.
K: dal segno
HERR GOTT, ERHÖRE MEIN GEBET • GL (Speyer) 910 • M kaj germana T: Georg Pfeifer 1970 laŭ Spiritualo • plurvoĉeco el Neue Lieder der Gemeinde 1971, n. 36 • E: anonima
Psalmo:
Psa 8 → 710
611
|: Ĉiu part’ de la tero
estas al ni
sankta. :|
4-voĉa
rondkanto
JEDER TEIL DIESER ERDE • EG (Bayern) 655 •
Thuma Mina 238 • M (Jeder Teil dieser Erde): Stefan Vesper antaŭ
1986 • germanigita T: el la parolado de la indiana tribestro
Seattle antaŭ la usona kongreso 1855 (laŭ Ted Perry 1972) •
E: Albrecht Kronenberger 1994
612
1. Belegas nun
somer-sezon’,
eliru do kaj ĝoju, hom’,
pri l’
grandaj Di-bonaĵoj.
Jen, kiel ter’ ornamis sin.
Jen,
kiel por ĝojigi nin,
aperas mir-donaĵoj.
2. La arbojn
garnas foliar’,
verd-vestis sin kun malavar’
la
tera regiono.
Nun ravas vin florar-trezor’,
kies brilon
ne superas glor’
kaj pomp’ de Salomono.
3. Abundon kamp’
anoncas jam,
benita pruvo pri la am’
de l’ bona,
milda Dio.
Provizas Li laŭ Sia plan’
ĉiame nin
per taga pan’
kaj bono por animo.
4. Do, kial iru
sole mi
sendanka al la kara Di’,
dum gloron Li
ricevas?
Ho, Dio, inda je la glor’,
laŭdante mia
plena kor’
en kred’ al Vi sin levas.
5. Se plaĉas
tiel jam sur ter’,
prezentas ĉarme la somer’
riĉegan
bel-provizon,
do kiel estos kiam mi
post pilgrimado tie
ĉi
ekvidas Paradizon!
6. Ho, ke jam
staru tie mi
ĉe Via tron’, Sinjoro Di’,
portante
miajn palmojn.
Tiam volus mi al Via glor’
ekkanti kun
anĝela ĥor’
pli bonajn ĝojo-psalmojn.
GEH AUS, MEIN HERZ, UND SUCHE FREUD • kp. EG 503 kaj RG 537 • I DENNA LJUVA SOMMARTID • SPB 200 • M (Söderblom): Nathan Söderblom 1916 • germana T: Paul Gerhardt 1653 • sveda traduko: Joachim von Düben 1725, Christoffer Olofsson Angeldorff 1855 • E: Åke Ahlrén, 1962 en EKA 2 • AK 109
▉
Turnu vian vizaĝon al la suno;
kaj via
ombro
falos malantaŭ vin.
Proverbo
613
1. Vi, kreitaĵoj
de l’ Sinjor’,
kunkantu vi en vasta
ĥor’:
Haleluja!
Haleluja!
Ardanta sun’ kun
or-radi’,
arĝenta lun’ kun mild-magi’,
1.-7. Lin
laŭdegu,
Lin laŭdegu,
Haleluja,
Haleluja,
Haleluja!
2. Vi ŝtorma
vent’ kun pulsa pel’,
vi nuboj alte en ĉiel’,
Lin
laŭdegu,
Haleluja!
Vi nov-maten’ kun
ben-promes’,
vespero kun trankvil-kares’,
Lin
laŭdegu …
3. Vi akvoj kun
kristala flu’
muziku por Sinjor’
Jesu’,
Haleluja,
Haleluja!
Potenca fajr’ kun
bena rol’,
servanta laŭ la Dia vol’,
Lin
laŭdegu …
4. Patrino-ter’,
el kies sin’
abundon ĉerpas ni sen fin’,
Lin
laŭdegu,
Haleluja!
Kaj en vi ĉiu frukt’ kaj
flor’
ateste al la Dia glor’
Lin laŭdegu …
5. Kaj homoj kun
responda kor’
en frata rond’ kaj kun fervor’
ĝoje
kantu:
Haleluja!
Portantoj de dolor’, malĝoj’,
Lin
fidu sur la vivo-voj’,
Lin laŭdegu …
6. Kaj vi,
bonkora, milda mort’,
gvidanta al ĉiela sort’,
Lin
laŭdegu,
Haleluja!
Per vi triumfis la Sinjor’
de
nia savo la Aŭtor’,
Lin laŭdegu …
7. Lin ĉio
ajn de ĉia spec’
adoru kun kor-humilec’,
Lin
laŭdegu,
Haleluja!
Al Patro, Filo kaj Spirit’
resonu
ben’ sen intermit’,
Lin laŭdegu …
ALL CREATURES OF OUR GOD AND KING • Unisono 77 • HAM 172 • HON 9 • LBW 527 • M (Lasst uns erfreuen): Geistliche Kirchengesänge, Köln 1623 • angla T: William Henry Draper ĉ. 1913, laŭ la sunohimno de sankta Francisko el Assisi • E: W. J. Downes, 1971 en AK 3
614
1. Printempe
verdas nia land’,
la vintro jam forpasis.
|: Al Dio gaju
mia kant’:
Li min en mort’ ne lasis. :|
2. Matene oras
nova bril’,
mi sentas ĝin anime.
|: Do eku voĉ’
kaj muzikil’:
Di’ amas min senlime. :|
3. Ho kia bel’!
El ĉiu mont’
elŝprucas font’ sonore.
|:
Al Vi, la vera vivo-font’,
jubilas mi elkore. :|
4. Jen mia kor’
el diamant’,
juvel-valora floro,
|: brilanta gaje tra la
land’,
spegul’ de l’ Dia gloro. :|
ICH REISE ÜBERS GRÜNE LAND • M: Hermann Engel 1913 • germana T: Joseph Freiherr von Eichendorff • E: Albrecht Kronenberger 1997
615
1. Vivon, kapablon
kaj sanon Vi donis,
ankaŭ la gracon, ke mi Vin ekkonis.
refreno:
Kial, ho Dio,
Sinjoro kaj Reĝo,
tiel
malmulte
mi amas Vin?
2. Dum bela nokto
rigardis mi stelojn,
serĉas mi helpon de Vi el ĉieloj.
Kial
…
3. Spurojn de Dio
mi vidas en floroj.
Ĉu en ĉielo sam-bele, Sinjoro?
Kial
…
4. Birda pepado
fascinas min ĉiam.
Ĉu pro l’ koncerto mi dankis
Vin iam?
Kial …
5. Brilas la suno,
aŭ nuboj ĝin kovras.
Danke al Dio planedoj sin
movas.
Kial …
VIVON, KAPABLON KAJ SANON (originalo ne konata) • E: NV 258*
616
1. Florados nun la
tero
kun granda bel’ kaj ben’.
Vi venas, ho
somero,
ekĝermas herb’ kaj gren’.
Pro varma
sun-radio
jam cedis frost-steril’.
Kun ĝoj’
vigliĝas ĉio
al renaskiĝ-jubil’.
2. Herbejaj
flor-bukedoj,
kampara nobla gren’,
la riĉaj
ĝarden-bedoj
kaj arba verdo-plen’,
jen signoj al
memoro
pri l’ vasta Dia bon’
kaj Lia grac-favoro
en
ĉiu jar-sezon’.
3. Aŭdiĝas
birdoj trile
kun mult-varia son’.
Do kantu ni simile
al
la ĉiela tron’!
Animo, gloru Dion,
ĝoj-kantu
Lin sen lim’!
Li donas al ni ĉion
por korpo kaj
anim’.
DEN BLOMSTERTID NU KOMMER • Unisono 82 • SPB 199 • M (Florados nun): sveda popolmelodio 1573, religie 1697 • sveda T: Israel Kolmodin 1694, Johan Olof Wallin 1819 • E: Åke Ahlrén ĉ. 1965 • AK 112
617
De l’ suno-leviĝo
ĝis
subiro de la sin’
|: estu glora la nom’ de l’
Sinjor’. :|
germane:
Vom Aufgang der Sonne
bis zu ihrem
Niedergang
|: sei gelobet der Name des Herrn. :|
france:
Quand nait la lumière,
quand
s’éteint le feu du jour,
|: célébrons
par nos chants le Seigneur. :|
Psa
113,3
4-voĉa rondkanto
VOM AUFGANG DER SONNE • EG 456
• RG 69 • KG 676 • el: Kleine Fische • Paul Ernst
Ruppel 1938 • © Karl Heinrich Möseler Verlag,
Wolfenbüttel • E: Adolf Burkhardt 1985 • TK 104
618
1. Serĉante
Dion, rigardu florojn
kaj al montaro kaj mont-arbar’.
Vi
hejm-revenos kun riĉa koro,
kun nova sperto kaj em’ al
kompar’.
Ĉar en la mond’ postsignoj estas
Diaj,
kaj la natur’ funkcias kvazaŭ lens’.
Elstara
mont’, vilaĝa vojo, kiuj
reflektas Lin, pri Lia eĥas
pens’.
2. Serĉante
Dion, rigardu homojn,
alpist-persiston sur kruta voj’,
patrinan
penon en niaj domoj,
infan-okulojn plenegajn je ĝoj’!
Kaj
ĉiuj diros: Kreis nin Sinjoro,
en ĉies kor’
deziras loĝi Di’,
ke Lian amon semu nia koro,
ke
ĉiuj vivu laŭ l’ Evangeli’!
GDY SZUKASZ BOGA • Śpiewnik p. 416 • M kaj pola T: © Zofia Jasnota • E: laŭ Henryk Paruzel • SD p. 8*, kp. NV 248 • kun afabla permeso
619
M (Danket Gott, denn er ist gut) → 226 «Dia Vort’, el Dia sfer’»
1. Laŭdu ĝoje
Dion ni,
providenco estas Li:
refreno:
Liaj benoj gardas nin,
ĉiel
certaj, ĝis la fin’.
2. Lia nomo, regu
ĝi!
Li, el dioj, estas Di’:
3. Li, kreinto de
la sfer’
donis lumon al la ter’:
4. Jen la sun’
en sia glor’
regas pri la taga hor’:
5. Kaj arĝente
lumas nun,
inter steloj, nokta lun’:
6. Ĉion vivan
nutras Di’
laŭ la kreo-harmoni’:
7. Do plen-ĝoje
laŭdu ni,
kor-favora estas Di’:
el
Psa 136
LET US, WITH A GLADSOME MIND • M (Danket Gott, denn
er ist gut): Pierre Davantès, Ĝenevo 1562, kp. GL 227, EG
301 • angla T: John Milton • E: Leonard Ivor Gentle, 1985
en EH 6 [K507T]##
620
1. Nun ĉio
vivanta
kuniĝu en kanta
triumfa glorado
de l’ Dia
aktiv’.
Li kiu nin kreis,
protektis kaj benis,
nin
patre kondukos
tra tuta la viv’.
Sub Dia
standardo
avancas la ardo
de l’ fajra kolono
en nokto
kaj fum’,
ĝis ombroj vanuos,
obskuroj disfluos,
dum
plu ni vojaĝas
de lumo al lum’.
2. Li ordon
elektas,
la stelojn direktas;
en sia orbito
obeas la
sun’.
Altaĵoj kaj montoj,
riveroj kaj
fontoj,
profundoj de l’ maro
gloradu Lin nun.
Ni same
proklamu,
kun ĝojo Lin amu,
ni laŭdu per kanto
en
gaja ador’,
ĝis ĉio vivanta
kuniĝos en
kanta
dankado al Dio
plejalta en ĥor’.
LET ALL THINGS NOW LIVING • LBW 557 • M (The Ash Grove): kimra tradicia melodio • angla T: Katherine K. Davis • E: Adolf Burkhardt 1992
621
1. Venu, kaj el
plena koro
nun al Dio kantu ni.
De naskiĝo ĝis
hodiaŭ
patre nin regadis Li.
refreno:
1.-4. Laŭdon al
plej alta Di’,
laŭdon, laŭdon nur al Li!
2. Belegecon al
pejzaĝo,
bon-odoron al la flor’
donis Li, kaj donas;
tial
laŭdu Lin el danka kor’.
Laŭdon al …
3. Pro ridetoj de
printempo,
pro la gloro de somer’,
pro la fruktoj de
aŭtuno,
pro la vintra frost-veter’
laŭdon al …
4. Venu do, ni
kantu laŭdon
al la ĉiopova Di’;
ĝis al
hejmo enĉiela
ame nin kondukos Li.
Laŭdon al …
VENU, KAJ EL PLENA KORO • M (Neander = Unser Herrscher): Joachim Neander 1680, Darmstadt 1698, kp. EG 166, HON 99 • E (originale verkita): F. G. Rowe, 1966 en HE 17 • TK 90
622
1. Tiom da ĝojego
Vi
en la mondon donas:
Suno, steloj, papilioj,
kantoj,
floroj, birdo-krioj
nin al ĝojo spronas.
2. Lokon donas Vi,
kaj ni
ĝin hejm-land’ proklamas;
ni la urbojn kaj
vilaĝojn,
montojn, valojn kaj pejzaĝojn
bone konas,
amas.
3. Karaj homoj
ĉirkaŭ ni
pretas kun fidelo;
la gepatroj kun ni
iras,
la amikoj nin inspiras
ĝis la fora celo.
4. Vi la menson
donas por
agi, krei, normi
hospitalojn kaj maŝinojn,
stratojn,
relojn kaj turbinojn,
kaj ĉi mondon formi.
5. Iuj ja en
blinda vant’
fuŝas nian teron.
Ili per
potenc-avido,
egoismo kaj milito
kreas nur suferon.
6. Mi por tio
vivu, ke
povu pac’ progresi,
ke per mi en ĉiu
tago
Via amo iĝu ago.
Helpu min sukcesi!
SO VIEL FREUDE • EG (Württemberg) 653 • M kaj germana T: Martin Gotthard Schneider 1973 • © Martin Gotthard Schneider, Freiburg • E: Adolf Burkhardt por la 9a Ekumena Kongreso en Viviers 1993
622.7
1. Belegas
nun
somer-sezon’;
eliru do
kaj ĝoju, hom’.
2. Mi volas
kan-
ti sen ripoz’
pri tiu Di-
a grandioz’.
4-voĉa
rondkanto
GEH AUS, MEIN HERZ • M (Geh aus, mein Herz): laŭ
August Harder, EG 503, kaj germana T (kp. 612): © Klaus
Jürgen
Thies • E: Adolf Burkhardt 2001 • kun afabla permeso
623
1. En nia kanto
printempas ĉio:
suno kaj birdoj kaj floroj.
Tiel feliĉas
kaj belas vivo,
ĉar plen-anime ni kredas:
refreno:
Jesu, Vi estas vojo kaj vero.
Por ni
Vi estas daŭra espero.
Vi estas vivo, ke ni eterne
kun
ĉiuj loĝu en ĉiel’.
2. Nia kanteto plu
iras kun ni,
korojn ĝojigas de homoj.
Do ni amike proponas
al vi:
Kune ni iru la vojon.
3. Nian frataron
edifas kune
preĝoj kaj kantoj kaj amo.
Tiel la vivo ne
pezas dure,
helas sufero per savo.
EN NIA KANTO PRINTEMPAS ĈIO (originalo ne konata) • E: NV 212*
624
Ni estas feliĉaj,
ni havas la sunon.
Ni
estas feliĉaj,
ni havas la lunon.
La teron, la florojn,
la
bestojn havas ni.
Ni ĝoju pri la akvo!
Ni ĝoju pri la
montoj!
Pri ĉio ĝojinda
ĉiutage ĝoju ni!
Ni
aŭdu, ni vidu,
ni sentu, ni flaru,
gustumu la bonan
en
tuta la viv’!
3-voĉa
rondkanto
NI ESTAS FELIĈAJ • fonto nekonata
625
1. Endanĝeriĝis,
ho Sinjor’,
la mond’ kaj nia vivo.
Ni fuŝis la
naturon per
malsaĝa hom-aktivo.
Adoris ni al la
Progres’,
kaj nun montriĝas ĝia
prez’:
veneno-produktivo.
2. Prudenton,
fortojn donis Vi
por flegi vivo-spacon;
sed aĉe ekonomis
ni,
detruis ĝian pacon.
Ne ĉion fari, kion ni
ja
povus fari! – tio ĉi
haltigos la minacon.
3. Ne retro-iru la
Kristan’
al forpasintaj normoj.
Ni, male, helpu kun
elan’
pretigon de viv-formoj,
en kiuj venas al
akord’
pretendoj homaj – Dia ord’,
ja kvazaŭ
roz’ kaj dornoj.
4. Ho Dio, ne
permesu, ke
ni lasu nin instigi
de profitem’, aŭ
jesu, ke
ĝi povu korojn ligi.
Por homa vivo – bona
fart’,
por la naturo – bona gard’:
prov-ŝtono
por praktiki!
5. La limojn de l’
kreskad’, Sinjor’,
ni devas akre senti.
Necesas
fantazio por
teknikon komplementi
per tute nova vivo-stil’
kaj
ŝpari energiojn mil
kaj pri l’ natur’ atenti.
6. La mondon Vi
konfidis al
ni por ĝin home formi.
Ordonoj dek nin gvidas
al
viglec’ por ne plu dormi:
planante pri la estontec’
ni
volas, Di’, en ĉiu pec’
al Via vol’
konformi.
HERR, UNSER LEBEN UND DIE WELT • M: Wolfgang Dachstein 1524, Zürich ĉ. 1533/1534, EG 299 • germana T: © Detlev Block 1978, el «In deinen Schutz genommen – Geistliche Lieder» Vandenhoeck & Ruprecht Göttingen, 3a eldono 1984 • E: Adolf Burkhardt 1979 • kp. TK 63 • kun afabla permeso
▉
Nia tero sufiĉe produktas
por ĉies
bezono,
sed ne por ĉies avido.
Mahatma Gandhi
626
1. Ho Eternulo,
majesta sublim’!
Plenas ĉielo kaj tero de gloro.
Buŝoj
infanaj laŭd-kantas pri Vi.
2. Buŝoj
infanaj laŭd-kantas pri Vi.
Kontraŭ malbonaj Vi fondis
potencon.
Eĉ super ili volbiĝas ĉiel’.
3. Eĉ super
ili volbiĝas ĉiel’.
Sunon mi vidas, la lunon, la
stelojn:
Kio mi, hom’, ke Vi pensas pri mi?
4. Kio mi, hom’,
ke Vi pensas pri mi?
Kio homidoj, ke nin Vi memoras?
Glore Vi
levis nin ĝis Via alt’.
5. Glore Vi levis
nin ĝis Via alt’.
Vi nin elektis amikoj, helpantoj.
Vi
tutan teron konfidis al ni.
6. Vi tutan teron
konfidis al ni,
ĉion kreitan, jes, ĉion vivantan.
Ho
Eternulo, majesta sublim’!
el
Psa 8
HERR, UNSER HERRSCHER, WIE HERRLICH BIST DU • EG 270 •
M kaj germana T: Johannes Petzold 1975 • © Strube Verlag,
München • E: Adolf Burkhardt 1993
Du grupoj povas alterne kanti la strofojn.
Kantoj:
Flori kiel arbo → 013
Du veloj
ekhelas → 109
Kelkafoje ni meze de l’ tag’ →
012
627
1. Mi amas Vin,
Sinjoro,
Vin revas mia koro.
Vin tage mi deziras,
Vin nokte
mi sopiras.
2. Komenco, celo,
vojo,
krom Vi ne estas ĝojo.
Ĉi tie sur la tero
Vi
sola la espero.
3. Ho mia Dio,
venu,
animon mian benu,
por ke mi Vin honoru
kaj Vin eterne
gloru.
MI AMAS VIN, SINJORO • M (laŭ motivo de Wolfgang Amadeus Mozart) kaj E (originale verkita): Albrecht Kronenberger 1989
628
1. Ho Lum’!
Dum mia voj’ surtera
torĉeton mian prenu Vi,
ke sole
Vi, radi’ fiera,
Vi, suna brilo, flam’ libera,
lumu
super mi.
2. Ho Ĝojo!
Beno en doloro!
La koron cedas mi al Vi.
Vidiĝas ĉiel-arka
gloro,
feliĉa promesita horo
de maten-radi’.
3. Ho Kruco! Kara
al memoro!
Ne preĝas mi eviti vin.
Dum mortos ĉia
monda gloro,
elpolve kreskos ruĝa floro:
nova viv’
sen fin’.
O LOVE, THAT WILT NOT LET ME GO • HON 384 • LBW 324 • CP 774 • HAM 359 (T) • M (St. Margaret): Albert Lister Peace • angla T: George Matheson • E («Ho Am’, tenanta min konstante»): Frederick William Hipsley, 1966 en HE 119 • AK 144, 2-4
629
1. Mia koro
ripozas en Vi.
Mia koro ripozas, Di’, en Vi.
Kiel bebo en
la sin’,
kiel ido ĉe l’ patrin’
mia koro
ripozas en Vi.
2. Mi konfidas
sentime al Vi.
Mi konfidas sentime, Di’, al Vi.
Vi min
portos tra danĝer’,
min konsolos en sufer’.
Mi
konfidas sentime al Vi.
3. Kiel patro Vi
zorgas pri mi.
Kiel patro Vi zorgas, Di’, pri mi.
Pli ol
birdo aŭ lili’
mi valoras antaŭ Vi.
Kiel patro
Vi zorgas pri mi.
4. = 1.
MEINE SEELE IST STILLE IN DIR • M kaj germana T: Klaus Heizmann • © 1991 Musikverlag Klaus Gerth, D - 35614 Asslar • E: Albrecht Kronenberger 1994
630
1. Vivojn sep mi
volus havi. Kia beno, kia riĉ’!
Tio por deziroj ĉiuj
estus rava plenumiĝ’.
La unuan mi eluzus, ŝip-stiristo,
kapitan’,
por la vastan mondon vidi, veli sur la ocean’.
2. En la dua vivo
min en cirko kovrus klaŭna vest’,
kaj admirus ĉiuj
min, dresiston de sovaĝa best’.
En la tria, politike
estus mi tre grava hom’,
ĉiutage inter Moskvo flugus
kaj la Blanka Dom’.
3. Film-stelulo,
kanzonisto estus mi en vivo kvar;
ŝikajn aŭtojn, belajn
inojn mi posedus sen avar’.
Kaj por helpi la homaron, en la
kvina vivo mi
estus kuracisto fama en tre alta pozici’.
4. Sesa vivo: ĉio
nuna estis nura bagatel’.
Kosmonaŭto mi fariĝos,
flugos inter lun’ kaj stel’.
En la sepa vivo –
nu, mi kio povus esti plu?
Certe venos la ideo, speciala, sen
tabu’.
5. Vivojn sep mi
volus havi. Mi ricevis unu por
sole tiun ĉi travivi, antaŭ
ol ĝi flugis for.
Tiu unu, mia, nun, kun ĝojo, trist’,
plezuro, dev’ –
ke ĝi estu bona vivo – jen
sincera mia rev’.
SIEBEN LEBEN MÖCHT ICH HABEN • M kaj germana T: Martin Gotthard Schneider • © Martin Gotthard Schneider, Freiburg • E: Adolf Burkhardt 1999
▉
Logas rev’ –
vokas dev’.
631
M (Slaat op de trommele) → 009 «Vi patran gloron»
1. Kara Sinjoro,
se ni grupiĝas,
kiel kunul’ kunestas Vi.
Ade pri
homoj Vi okupiĝas:
Sub Di-flugiloj nestas ni.
2. Al amikaro Vi
jam apudas,
proksimiĝante pli kaj pli.
DIO SUR TER’
homecon preludas:
Do sonu homa melodi’!
3. Vin ne atingas
akra okulo,
homo neniam vidis Vin.
Tamen konfesas ĉiu
piulo:
Nin portas Vi en Via sin’.
4. Vi Vin vualas
ĉie profunde,
vojas la flor’ al fin-destin’.
Sed
kun homaro ĝojas abunde
Vi kiel edzo kaj edzin’.
5. Kara Sinjoro,
apud ni restu,
home pilgrimu Vi kun hom’.
Gracon donante
Vin manifestu,
ĝis vivos ni en Via dom’.
HEER ONZE HEER, HOE ZIJT GIJ AANWEZIG • GvL 456 • ZJ 540 • nederlanda T: Huub Oosterhuis 1965 • © Uitgeverij Gooi & Sticht, Baarn • E: Jacques Tuinder 1979 • TK 143 • kun afabla permeso [K338T]
632
Ho lumo de Di’, priverŝu la
teron.
Vizitu la korojn kaj restu kun ni.
france:
Lumière de Dieu, inonde la
terre,
visite nos cœurs et demeure avec nous.
LUMIÈRE DE DIEU • plurlingve en: EG (Württemberg) 575 • M, plurvoĉeco kaj T: © Communauté Grandchamp 1985 • E: Adolf Burkhardt 1998 • kun afabla permeso
633
1. Mia floro softe
ridas, dum burĝono sin disfaldas.
Ĝi por plantoj,
bestoj, homoj flor-odoros kaj rakontos
rondkante:
pri la paco tre bezona,
ke ni kantu
kiel birdo.
Vivo nun por ĉiuj floru!
2. Arda suno mire
gapas, kiam min radioj tuŝas.
Ĝi al steloj, lunoj, teroj
brilas, donas kaj rakontas
pri la paco …
3. Nia ter’
amare ploras, se homar’ militon faras.
Fortajn, feblajn kaj
malsanajn volas porti ĝi, rakonti
pri la paco …
4. = 1.
3-voĉ-rondkanta
refreno
MEINE BLUME LACHT GANZ LEISE • M kaj germana T (kp.
Rom 8,22): © Hans-Jürgen Hufeisen 1981 • E: Adolf
Burkhardt 1981 • TK 89 • kun afabla permeso
634
1. Eta sem’
ESPERO,
nepagebla don’:
ĉu mi vin enplantos,
ke
vi kreskos plu,
ke vi iĝos arbo,
ombre kovros
nin,
fruktojn portos por ni ĉiuj,
kiujn premas tim’.
2. Eta spark’
ESPERO,
nepagebla don’:
ĉu mi vin nutrados,
ke
transsaltos vi,
ke vi iĝos flamo
prilumanta
nin,
fajriganta ĉiujn, ĉiujn,
kiuj en obskur’.
3. Moneret’
ESPERO,
nepagebla don’:
ĉu mi vin dividos,
metos
al rentum’,
ke vi iĝos dono
viviganta
nin,
riĉ-abund’ por ĉiu, kiu
ĝemas en
bezon’.
4. Eta larm’
ESPERO,
nepagebla don’:
ĉu mi vin elploros
nun,
por ĉies vid’,
ke vi iĝos tristo,
puŝos
nin al ag’
kaj sufer’ kun ĉiuj, kiuj
sidas en
mizer’.
5. Sableret’
ESPERO,
nepagebla don’:
ĉu mi vin disŝutos
por
fojfoja brems’
ke vi iĝos grundo
haltiganta
nin.
Floros nova viv’ por ĉiuj,
kiuj en rutin’.
KLEINES SENFKORN HOFFNUNG • M: Ludger Edelkötter • germana T: Alois Albrecht • el: Kleines Senfkorn Hoffnung (IMP 1067) • © KiMu Kinder Musik Verlag GmbH 42555 Velbert • E: Adolf Burkhardt 1984 • kun afabla permeso de la poeto,
635
1. Beni Mi volas
vin ĉiam:
Se vin lacigas laboro
aŭ nokta sendorma
horo,
beni Mi volas vin ĉiam.
2. Beni Mi volas
vin ĉiam:
Se devas vivi vi sola,
vin gvidos la Mano
Help-vola!
Beni Mi volas vin ĉiam.
3. Beni Mi volas
vin ĉiam.
Dio la ŝarĝon forigos!
La pacon Li
donos, firmigos!
Beni Mi volas vin ĉiam.
4. Beni Mi volas
vin ĉiam
dum kurta vivo surtera
kaj dum translimiĝo
la vera.
Beni Mi volas vin ĉiam.
SINUA SIUNATA TAHDON • M kaj finna T: Matti Nikunen 1982 • E: T. I. Haapalainen 2000
636
1. Dum serena kaj
trankvila, hela nokt’
mi rigardas la stelojn sur
ĉiel’.
Pripensante, ĉu en vivo estas senc’,
mi
alvokas Vin, Patro, mia cel’.
refreno:
1.-3. Ho Dio, ho
Dio, ho Sinjor’,
vidu, kiom mi volas trovi Vin.
Vi scias,
ke emas mia kor’
esti Via kaj persisti ĝis la fin’.
2. Kiam plenis mia
vivo je malvenk’
kaj mi falis pro la ŝtonoj de la
krim’,
kiam dronis mia paco en tempest’,
Vin
priserĉis ĉiu fibro de l’ anim’.
Ho Dio …
3. Homa vivo sur
la voja kuras tord’;
en la supro de migrado mia
cel’.
Kvankam ofte malaperas pied-fort’,
al Vi
gvidas min la sankta fido-vel’.
Ho Dio …
KIEDY W JASNĄ, SPOKOJNĄ, CICHĄ NOC • Śpiewnik p. 43 • M kaj pola T: Henryk Czaj, prilaboro: H. Tomys OMI • E: NV 210*
637
La tritik-grener’
en la sin’
de l’ ter’:
Se ĝi mortas,
frukton abundan ĝi
portas.
Joh
12,24
LA TRITIK-GRENER’ • M: KS 419 • E: Albrecht
Kronenberger 1995
638
1. Estos vi sen
kompren’ morgaŭ en mia horo.
Estos vi sen kompren’
pri la kanto de l’ glor’.
Estos vi sen kompren’.
Sed mi devas nun morti,
ke al via frenez’ estu Dia
pardon’.
Estos vi sen kompren’, viaj pordoj
fermitaj,
kaj barita la kor’ al la suno de l’ am’.
Vi
foriros de ĉi, priplorinda kohorto,
ekos al horizont’,
kiu cedos sen ĉes’.
refreno:
Ho, Getsemani’!
La luno dancas
en la arboj.
Ho, Getsemani’!
De uvoj plenas la premil’.
2. Estos vi sen
kompren’ pri la bel’ de l’ mesaĝo,
kiun
portis al vi mi, tremante pro ĝoj’.
Estos vi sen
kompren’. Vi vin kredos saĝuloj,
alnajlante al kruc’
la saĝecon de Di’.
Atencita de vi estos ĉie la
paco.
Akre sonos la kri’ nur de via orgojl’.
Vi
foriros de ĉi, por konkeri la mondon.
Estos via rikolt’
nur ruin’ kaj dolor’.
OH GETHSÉMANI • M kaj franca T: Odette Vercruysse • © copyright control • E: Bruno Masala / Albrecht Kronenberger 1995
639
Dio en la kap’ kaj en la
intelekto.
Dio en okul’ kaj en vidado.
Dio en la buŝ’
kaj en parolo.
Dio en la kor’ kaj en pensado.
Dio ĉe
la fin’, kiam mi forpasos.
angle:
God be in my head, and in my
understanding;
God be in mine eyes, and in my looking;
God be
in my mouth, and in my speaking;
God be in my heart, and in my
thinking;
God be at mine end, and at my departing.
GOD BE IN MY HEAD • HON 166 • kp. HAM 332 • M (God be in my head): Henry Walford Davies • angla T: Book of Hours 1514 • E: M. C. Butler, 1966 en HE 118
640
1. Spiko kaj
grapolo:
nia krista rolo.
Esti muelataj ja dolorigas nin, sed
moligas nin.
2. Nutra gren’
kaj uvo:
jen kristana pruvo.
Esti elpremataj ja suferigas
nin,
sed taŭgigas nin.
3. Grajno kaj
vin-bero:
bildo de espero.
Ĉar sen tia mem-donem’
restus en soif’
kaj sen fest’ la viv’.
WEIZENKÖRNER, TRAUBEN • M: Ludger Edelkötter • germana T: Wilhelm Willms • © Impulse Musikverlag Ludger Edelkötter, 48317 Drensteinfurt, el: Weil du mich so magst (IMP 1036) • E: Albrecht Kronenberger 1994
641
1. Post la vent’ silento,
sekvas nokton
tag’,
post soifo, akvo freŝa,
pan’ satiga,
Vi,
pan’ satiga, Vi,
pan’ satiga, Vi,
nur Vi.
2. Por la sklav’ libero;
aŭdas surda
hom’;
por lamulo paŝ’ pieda:
forton donas
Vi,
forton donas Vi,
forton donas Vi
al mi.
3. Manoj karesantaj;
vidas min kompat’;
krion
levas mizerulo,
homoj ĉirkaŭ mi,
homoj ĉirkaŭ
mi,
homoj ĉirkaŭ mi,
jen Vi.
4. Via Nom’ sciinda,
ĝusta la
kompas’,
kiom foro eĉ timigas,
vojon iru mi,
vojon
iru mi,
vojon iru mi kun Vi,
Coda:
vojon iru mi kun Vi.
KIEL PLUEN? • el: «De Kracht om door te gaan, Gedichten, liederen, gebeden» 1997 • M: © Jan Baaij • nederlanda T: © Jacqueline Roelofs-Van der Linden • E: Jacques Tuinder 2000 • kun afabla permeso
Psalmo:
Psa 130 → 081.7
Rekviemo:
Meso
por Mortintoj → 081
Funebra Ceremonio →
084
Sakramento:
Sankt-Oleado de Malsanuloj →
105
Preĝoj:
Antaŭ la Pordo de la Morto →
105.4
Kantoj:
Nur gastoj ni sur tero → 083
Sankta Dio,
Via nom’ → 085
Rapidis tago for → 175
Vivas
neniu el ni por si mem → 807
642
Kristo, miajn pensojn regu
en la
monda uragan’,
kaj min helpu, Krist’ kaj flegu!
Mi,
de Dio ja infan’,
nur je glor’ de Dio spiru.
El la
viv’ surtera mi
do en Via nom’ foriru,
kiam plaĉas
nur al Li.
JESUS, STYR DU MINE TANKER/TANKAR • NSB 601 kaj 602 • Salmebok 785 • M (O Durchbrecher): Halle 1704, EG 388 • norvega T: Elen Opdal Bernhoft ĉ. 1700 • E: Trygve Raimar, 1971 en AK 135
Alia melodio: Hovden → 656 «Kristo, helpu min batali»
643
1. Ne scias mi,
kiam mi mortos:
en juna aŭ maljuna aĝ’.
Sed
timon mi nepre ne portos
ĉe l’ fino de mia vojaĝ’.
Ĉar
kiam alvenos la horo,
sin vaste malfermos la pord’
de l’
domo de l’ Patro, kaj Kristo
min kaptos je l’ manoj
kun fort’.
2. Ne scias mi,
kie mi mortos:
ĉu hejme en plora silent’,
ĉu
sola en trista kliniko
aŭ froste sub stel-firmament’,
ĉu
eble en paŝ-brua strato
aŭ for de la hom-plena voj’.
Nur
scias mi, ke mi atingos
la landon de beno kaj ĝoj’.
3. Ne scias mi,
kiel mi mortos,
ĉu eble post longa sufer’,
ĉu
kruda trafik-akcidento
min fulme for-tranĉos de l’
ter’,
ĉu tiam ankoraŭ mi vivos
libere aŭ
inter subprem’.
Nur scias mi: Iam mi loĝos
en la
nova Jerusalem’.
4. Ne scias mi eĉ,
ĉu mi mortos,
aŭ ĉu mia Reĝ’ kaj
Sinjor’
sub sonoj de l’ lastaj trumpetoj
min prenos
tuj kun Si al glor’.
Feliĉe, Sinjor’, Vi ja
scias,
ĉar estas tro multe por mi!
Por mi restas sole la
fido,
ke estos tre bone ĉe Vi!
HEER, U WEET HET • M (Trewen): David Emlyn Evans • nederlanda T: Annie Sanders el Voor zieken en gezonden, eldonejo Kok en Kampen • © copyright control • E: H. A. de Hoog 1980 • TK 82
644
1. Ĉiam mi
pensas pri Cion,
bela mirinda esper’.
Tio superas ja
ĉion,
kion mi vidis sur ter’.
Trans la kaŝanta
vualo
lumas la urbo en glor’.
Sonas al mi en la
valo
kanto ĉiela tra plor’.
refreno:
1.-3. Levos maten’
de l’ eterno
for la vualon de mi.
Morto, malsano ne
estos,
vivo ĉiamos ĉe Di’.
2. For nun la povo
de l’ morto,
Kristo ja venkis kun brav’.
Golgota
estas la forto
same pro reĝo kaj sklav’.
Apud la
koro de Dio
vivu la vivon kun Li.
Venkon Li donas en ĉio.
Jen
la ripozo por vi.
3. Tentoj atakas
survoje.
Ŝajne abundas malbon’.
Pikas la dornoj
multfoje,
ŝiras piedojn de l’ hom’.
Tamen
pensante pri Cion
sentas mi flamojn el ĝoj’.
Ne plu
mallevos mi vidon
al la mizero sur voj’.
HER
FRA MITT SION JEG SKUER • STÄDSE PÅ SION JAG TÄNKER
• SPB 312 • M (Barnard): Charlotte A. Barnard •
norvega T: Thomas Ball Barratt 1904 • sveda traduko: Richard
Edhelberg 1910 • E (el la norvega kaj sveda): Erik Carlén,
1962 en EKA 37 • AK 252
• Psa 137,5s
645
1. Jerusalem’,
benita
per lakto kaj miel’,
anime mi sopiras
al vi kaj
via hel’.
Sed elkompreni povas
neniu homa kor’
la
ĝojon kaj feliĉon
de via lumo-glor’!
2. La aŭloj
de Ciono
resonas per fanfar’
martiroj noblaj kantas
kaj
sankta anĝelar’.
La Princo estas tie
en tago sen
vesper’.
Loĝadas beatuloj
sur glora luma ter’.
3. Jen la Davida
trono,
kaj tie sen ĉagren’
aŭdiĝas
triumfantoj
en kanto de solen’.
Jubile la
venkintoj
eterne laŭdos Lin,
en roboj blanke brilaj
kun
pura ĝoj’ sen fin’.
4. Ho kara dolĉa
lando
de Dia sanktular’!
Ho lando feliĉega
ĉe
la kristala mar’!
Nin gvidu, Kristo, tien
pro Via
kor-favor’.
Al Vi, kun la Spirito
kaj Patro, estu glor’.
JERUSALEM THE GOLDEN • HAM 278 • HON 259 • M (Ewing): Alexander Ewing • angla T: John Mason Neale, traduko de la latina Urbs Sion aurea de Bernardo el Cluny (12a jc.) el ties verko De contemptu mundi • E: Clarence Bicknell (1842-1918), 1966 en HE 175
646
S/K:
1. |: La trumpet’
ĉiela
eksonoros tuj,
kaj neniu hom’
povos kaŝi
sin. :|
K:
He ho, venu vi,
venu, venu vi.
La
trumpet’ ĉiela
eksonoros tuj.
2. |: Malfermita
estas
ĝis nun la ĉiel’.
Ne atendu do
tagon
de la mort’. :|
He ho, venu vi,
venu, venu
vi.
Malfermita estas
ĝis nun la ĉiel’.
3. |: El la
eklezio
venas forta vok’.
Ne atendu do
tagon de la
mort’. :|
He ho, venu vi,
venu, venu vi.
El
la eklezio
venas forta vok’.
4. |: Vere mi ne
timas
tagon de la mort’,
ĉar atendas mi
vivon en
ĉiel’. :|
He ho, venu vi,
venu, venu vi.
Vere
mi ne timas
tagon de la mort’.
5. |: Fidu al
Jesuo
Kristo, la Sinjor’,
tiam havos vi
vivon en
ĉiel’. :|
He ho, venu vi,
venu, venu vi.
Fidu
al Jesuo
Kristo, la Sinjor’.
PFUNGI YAGU YULU • el Gabono • M (La Trumpet’) kaj nzebi-a T: Jonas Wabiala • © copyright control • E: Philippe Cousson • Kloster Kirchberg 2001
647
1. La stepo
ekfloros.
La stepo ĝoj-krios kaj ridos.
La rokoj, fermitaj
jam de sia kreiĝo,
akvo-plenas ĝis rand’.
La
rokoj oscedos.
La akvo fluados.
La akvo arĝentos
kaj ŝaŭmos.
Kiu soifas, jam trinkos.
La stepo, ĝi trinkos.
La stepo
ekfloros.
La stepo ĝoj-krios kaj ridos.
2. L’ ekzilo
finiĝis.
Revenos kun garboj or-flavaj
popolo pelita el
patrujo funebre,
procesie laŭ vic’,
por ĉiam
revenas.
Similaj al akvoj,
torente rapidaj,
profunden
sin de montaro ĵetantaj,
la homoj ĝoj-krias.
Semintoj
per larmoj
revenas ĝoj-krie ridante.
3. Mortinto: li
vivos.
Mortinto ja aŭdos: Nun vivu!
Post fin’ de
pilgrimo, superŝutis lin ŝtonoj:
Levu vin, ho
mortint’,
jam lumas mateno.
Nin mano invitos,
kaj voĉo nin
vokos: Apertu
tero, ĉielo, abismo,
kaj tiam ni aŭdos.
Ni sekve
leviĝos,
ĝoj-krios ridante kaj vivos.
DE
STEPPE ZAL BLOEIEN (Kanto de la Releviĝo) • M: Antoine
Oomen • nederlanda T: Huub Oosterhuis • © Uitgeverij
Gooi & Sticht, Baarn • E: Jacques Tuinder 1984 • TK 107
• kun afabla permeso
• Jes 35,1-2
648
refreno:
Di-Amantoj estos kiel la suno,
brilanta
en sia glor’.
Di-Amantoj estos kiel la suno,
brilanta en
sia glor’.
versoj:
1. Nokt’
ankoraŭ venkas super lum’,
kaj la ombroj super nia
sun’.
Sed jam venas nova tag’ en glor’,
jen
ekbrilas lumo de l’ aŭror’.
2. Multas ploroj,
larmoj kaj intrig’,
hom’ de l’ hom’
ankoraŭ malamik’.
Sed pro Krist’, pro Lia
mem-ofer’,
ni esperas kontraŭ malesper’.
3. Jen milit’
ankoraŭ kaj terur’
kaj kreskanta maljusteco-spur’.
Sed
la tag’ jam antaŭ nia pord’.
Dankon, Krist’,
venonta Dia Vort’!
DIE
GOTT LIEBEN, WERDEN SEIN WIE DIE SONNE • M kaj germana T: Peter
Strauch • © Hänssler Verlag, D-71087 Holzgerlingen •
E: Albrecht Kronenberger 1997/1999
• Juĝ 5,31
649
Fid’, esper’ kaj amo
restas.
Ĉio monda pasas for.
Sed eternas Di-Sinjor’.
Amen.
3-voĉa
rondkanto kun fina «Amen»
GLAUBE, HOFFNUNG, LIEBE
BLEIBEN • M kaj germana T (laŭ 1 Kor 13,13): © Klaus
Jürgen Thies • E: Adolf Burkhardt 2001 • kun afabla
permeso
650
1. Pripensu, kiam
ĉi nebulo foros,
nun ĉirkaŭanta vivon per
mallum’,
kaj tag’ eterna por ni jam aŭroros,
kun
Dio kaj Ŝafido kiel sun’.
2. Ho pensu, kiam
ter-problem’ sin solvos,
kaj foros ĉiu «kial»
de cerbum’,
profundoj la kaŝitaj sin disvolvos,
kaj
sur la Diajn vojojn falos lum’.
3. Ho pensu, kiam
ĉesos ĉiu ploro,
silentos ĝemoj, kuraciĝos
jam
la vundoj turmentantaj en la koro
pro Lia graco, Lia forta
am’.
4. Ho pensu, kiam
per okulo klara
mi Tiun vidos, kiun kredis mi
kaj sekvis tere.
En feliĉ’ senbara
mi en la alto staros antaŭ Li.
5. Ho pensu, tiam
mi ne pekos, krimos
en mia penso, ago aŭ en vort’,
ho
pensu, pri pekemo ne plu timos
mi tiam, ĉar perdiĝis ĝia
fort’.
6. Ho pensu, tie
en la hal’ de oro,
en lum’ eterna Lin renkontos
mi,
kaj mi parolos kun l’ amik’ de l’ koro
pri
viv’ sur ter’ kaj pri la viv’ ĉe Di’.
7. Savanto! Ĉiam
venu kun konsolo
al mia kor’ sur prema vivo-voj’!
Kaj
memorigu min pri Via volo,
ke tra la plor’ ridetu Via ĝoj’!
TÆNK NAAR ENGANG DEN TAAGE ER FORSVUNDEN • TÄNK NÄR EN GÅNG DET TÖCKEN HAR FÖRSVUNNIT • M (Berggreen): Andreas Peter Berggreen 1856, NSB 629 • norvega T: Wilhelm Andreas Wexels 1841, kp. NSB 855: TENK NÅR ENGANG DEN TÅKE ER FORSVUNNET • sveda traduko: Elin Silén 1920, SPB 320 • E: Magda Carlsson-Bohman, 1952 en EK 36 (strofoj 1, 2, 4), Hans Amund Rosbach, 1966 en CH 86 (strofoj 3, 5, 6, 7) • AK 251
Alia melodio: Sinjoro, blovu → AK 82
651
M (Flemming) → 606 «Estro de l’ vivo»
1. Karan Amikon
ĉie mi serĉadas;
de la tagiĝo Lin mi
sopiradas;
tamen ne trovis ĝis vespera horo
arda la koro.
2. Kie beleco
montras sin, aŭ floro
spike kliniĝas; kie
bon-odoro
venton parfumas – eĉ en vivo mia –
jen
amo Lia!
3. Mi aŭdas
Lin en spiro de somero,
himno arbara, fluo de rivero.
Plej
dolĉe al la koro Li parolas,
kaj min konsolas.
4. Tamen, ho ve!
kaŝadas Lin nebulo;
preĝo atingas Lin, sed ne okulo.
Ke
mi Lin vidu! metu koron mian
sur bruston Lian!
5. Se tiel bela
estas ĉiu guto
de la vivado, de l’ kreita tuto,
kiom
pli belas gloro senkompara
de l’ fonto klara!
6. Kiam kun Li mi
staros sur la rando
ĝoja kaj paca de la hejma lando,
kaj
gvidos min al ĝia tero brila
morto trankvila?
7. Preĝu,
atendu, ho animo mia!
Baldaŭ renkontos vin Amiko via;
ame
vin premos, ŝirmos de atakoj
en Siaj brakoj.
8. Rifuĝos vi
al tiu paca bordo,
kiel kolombo al la hejma pordo;
kiel
paŝtisten kuras la ŝafido
en plen-konfido!
VAR ÄR DEN VÄN • sveda T: Johan Olof Wallin 1818, SPB 305 • E: Joseph Rhodes, 1966 en HE 74 • AK 158 [K859T]
652
1. Al Vi, Sinjor’,
al Vi mi iras pente,
kun plena fido vokas al ĉiel’.
Ĉar
kiu paŝas sub la Dia graco:
ne tuŝos lin amara tuja
sort’.
Eĉ se la sun’ estingus sin ĉiele,
de
la refreŝa kredo ŝprucos font’,
en la mallum’
la koro trovos Patron,
eterna Amo, mia Di’,
eterna Amo,
mia Di’!
2. Al Vi, Sinjor’,
al Vi mi fidas ege,
ke kun la graco savon trovos mi,
kaj ne
pereos en tombej’ putrante.
Vi tamen pravus puni min pro
pek’.
Kaj kiam dornoj pikos la tempiojn,
el mia frunto
fluos peza ŝvit’,
mi ĉiam laŭdos, Dio, Vian
nomon,
eterna Amo, mia Di’,
eterna Amo, mia Di’!
AL VI, SINJOR’, AL VI MI IRAS PENTE (originalo ne konata) • M: buŝe transdonita • E («Mia Sinjor’, al Vi mi iras pente»): NV 233* [859T]
653
1. Ĝemetas la
kreitaĵar’ pro doloro.
Jen kial sopiras sen ĉes’
ĝia koro:
Ĝin peze sklavec’ de pereo
subpremas.
Sopiras ĝi al liberec’, tial ĝemas.
2. Post homa
pek-falo, la Dia malbeno
ja ĉie resonis, ne nur en Edeno.
Ĝi
eĥis al arboj, al birdoj en nestoj,
al fiŝoj en akvo, al
floroj kaj bestoj.
3. De tio devenas
arb-pinta susuro,
ĝem-spir’ pro sopir’ de la tuta
naturo.
Pro tio miksiĝas la ĝoj’ kaj ĉagreno
en
birda kantad’ je vesper’ kaj mateno.
4. Pri tio, se
povus paroli la ŝtonoj,
aŭdiĝus el ili tutsamaj la
sonoj:
sopiro al iam venonta mateno
kun vivo por ĉio sen
pek’ kaj ĉagreno.
5. Ĝis gloron
de nia Sinjor’ ni akiros,
la tuta naturo senĉese
sopiros,
ĝis ĉiun kaj ĉion Li senkatenigos
kaj
ĉion falintan kompate starigos.
6. Ŝafido kaj
lup’ tiam pace paŝtiĝos,
per fonto de viv’
la soifo foriĝos.
Triumfe kantados infanoj de Dio,
Lin
gloros, ĉar Li estas ĉio en ĉio.
ALL
SKAPNINGEN SUKKER • M (All skapningen): Ivar Widéen 1916,
SPB 512 • norvega T: Jørgen Moe • E: Trygve Raimar,
1971 en AK 250
• Rom 8,22 • Jes 11,6 • 1 Kor 15,28
654
Via animo, Krist’, sanktigu
min.
Korpo de Kristo, volu savi min.
Sango de Kristo, vi satigu
min.
Akvo elflanka, volu lavi min.
Via sufero, Krist’, fortigu
min.
Bona Jesuo, Vi elaŭdu min.
En Viajn vundojn volu kaŝi
min.
Ho, ke neniam mi forlasu Vin!
Kontraŭ Satano Vi defendu min.
En
mia morta horo voku min.
Al Via gloro Vi venigu min,
kun la
sanktuloj laŭdi Vin sen fin’.
ANIMA CHRISTI, SANCTIFICA ME • SOUL OF MY SAVIOUR • HON 452 • VH 32 • M (Anima Christi): William J. Maher • latina T: eble de papo Johano XXII • angla T: anonima • E (el la latina): Albrecht Kronenberger 1999
655
1. Verda el la
tero
kreskas nova tig’;
morta kuŝis longe
semo de
tritik’.
Vivas la am’,
relevas sin el mort’.
Kiel
la tritiko
verdas Dia Vort’.
2. En la tombon
metis
Lin murdista man’,
certa, ke neniam
resurektos
am’.
Kuŝis la sem’
dormante sub la ter’.
Kiel
la tritiko
verdas am-esper’.
3. Paske Li
aperis,
kvazaŭ verda plant’,
post tri mutaj
tagoj
sub la tomba rand’.
Jen, vidu Lin,
levitan el la
mort’!
Kiel la tritiko
verdas Dia Vort’.
4. Kiam niaj
koroj
vintras en ĉagren’,
Via tuŝ’
revokas
nin al paska ben’.
Kampoj de l’ kor’:
El
morta nuda ter’
kreskas la tritiko:
amo kaj esper’.
NOW THE GREEN BLADE RISES • Unisono 36 • M (Noël Nouvelet): franca, 15a jc. • angla T: John Macleod Campbell Crum 1928 • E: Adolf Burkhardt 2000
656
1. Kristo, helpu
min batali,
ĉar malforta estas mi;
tent’ min igas
stumbli, fali,
se min ne kompatas Vi.
Kiam pek-abismoj
muĝas,
malfortiĝas mia vol’.
Nur per Via help’
mi fuĝas,
estas nur ĉe Vi konsol’.
2. Dio volu, ke
respondo
mia estu en la hor’
de eliro el la mondo:
«Bone
mi batalis por
fini viv-kuradon mian,
gardi fidon, Krist’,
al Vi.
Fine donu Vi la Dian
kronon de justec’ al mi!»
2
Tim 4,7s
HJELP MEG, HERRE KRIST, Å STRIDA • M (Hovden):
norvega popolmelodio (Oppdal), NSB 628 kaj Salmebok 300 •
norvega T: Anders Hovden 1915, NSB 451 • E: Trygve Raimar, 1971
en AK 141
657
1. Mi kore amas
Vin, Sinjor’;
mi petas, Vi ne estu for
de mi kun Via
graco!
La tuta mond’ ne logas min
nek priĉiela
pens-kombin’,
dum restas Via paco.
Eĉ se rompiĝos
mia kor’,
Vi tamen estos en la plor’
la granda
kor-konsol’ por mi.
Per sango elaĉetis Vi.
Ho Jesu
Krist’, Vi Di-Sinjor’,
Vi Di-Sinjor’!
Ne lasu
min en malhonor’!
2. Animo, korpo,
ĉiu grac’
ja estas Via Di-donac’
en nuna vivo
mia.
Por ke mi povu laŭdi Vin,
dediĉu al gefratoj
min;
abundu graco Via.
Ne kaptu min erar-instru’,
mensogoj,
murd’, satan-influ’!
En ĉiu krizo gardu min,
ke
venke mi toleru ĝin.
Ho Jesu Krist’,
Sinjoro-Di’,
Sinjoro-Di’,
en mort-angor’
konsolu Vi!
3. Sinjor’,
min en la lasta sort’
anĝeloj portu post la mort’
en
Abrahaman sinon!
La korpo sen sufer’ aŭ plag’
ripozu
ĝis la lasta tag’,
lasinte la animon!
Sed tiam
revivigu min,
por ke mi povu vidi Vin
en ĉiu ĝoj’,
ho Dio-Fil’,
grac-trono mia kaj savil’!
Ho Jesu
Krist’, elaŭdu min!
Elaŭdu min!
Mi ĉiam
volas laŭdi Vin!
HERZLICH
LIEB HAB ICH DICH, O HERR • EG 397 • M (Herzlich lieb):
Strasburgo 1577 • germana T: Martin Schalling (1569) 1571 •
E: Richard Hoppe, 1965 en EKE 22 • AK 152
• Luk 16,22
658
1. Sur la sojl’
de Sia dom’ pretas Patro por vi.
Lia ama sin’
jen
malfermas sin.
Sur la sojl’ de Sia dom’ pretas Patro
por vi.
2. Kiam pordoj de
la viv’ sin malfermos por ni,
en la pac’ de Di’
ni
revidos vin,
kiam pordoj de la viv’ sin malfermos por ni.
3. Per la sango de
Jesu’ per la mort’ sur la kruc’,
la pardon’
de Di’
liberigos vin
per la sango de Jesu’ per la
mort’ sur la kruc’.
4. Per la akvo de
la viv’ puros via okul’,
kaj por via sav’ vi
ekvidos Lin.
Per la akvo de la viv’ puros via okul’.
5. Je l’
alvoko de l’ Sinjor’ restariĝos vi,
kaj feliĉos
vi
en la ĝoj’ de Di’.
Je l’ alvoko de l’
Sinjor’ restariĝos vi.
SUR LE SEUIL DE SA MAISON • EBL 657 • CN 744 • LD 530 • M kaj franca T: anonimaj • E: Roger Degrelle • Nia Kantikaro SL41-1*
659
M (Kirken) → 667 «Domo malnova estas ĝi»
1. Funden penetras
pens-esplor’,
sin pri l’ sekret’
orientas.
Spurojn mi trovas de l’ Aŭtor’,
kiuj
la volon prezentas.
Kaj demandante: Kiu fort’
estas por
mondo la subport’?,
Di’, Vian amon mi sentas.
2. Kiam renkontas
Tiun mi,
kiu kun graco rapidas,
sonas en la animo ĝi,
ton’,
kiu supren min gvidas.
Se frate Li rigardas min,
ĉiu vualo
levas sin:
Di’, Vian amon mi vidas.
3. Se en animon,
Ama Fort’,
mem Vi eniras kaj savas
min por-eterne per la
Vort’,
io alia ne gravas.
Koro nenion petas pli,
ĉar
en kvieto estas ĝi:
Di’, Vian amon mi havas.
4. Ankaŭ por
mi alvenos hor’,
kiam la lum’ ŝajne mortos
pro
la funebro kaj dolor’
aŭ kiam plago perfortos.
Falos
tretita mi al ter’
sen ia pov’ en viv-sufer’:
Di’,
Via amo min portos.
5. Estos rompita
la serur’,
kiu la celon sigelas
de mia viv’, kaj
vero-pur’
fine demandojn forpelas.
Mi Vian nomon gloras –
Vin,
kiu al koro premos min:
Di’, Via am’ sin
rivelas.
TRÄNGER I DOLDA DJUPEN NER • SPB 26 • sveda T: Natanael Beskow 1919 • E: Karl-Olof Sandgren 1978 • TK 157 [K928T]
▉
Neniu povas meti alian fundamenton
krom tiu,
kiu estas metita,
tio estas Jesuo Kristo.
1 Kor 3,11
660
1. Dio, pli apud
Vin, pli apud Vin!
Eĉ se per kruca voj’ Vi levos
min,
ĉio nur tiros min,
Dio, pli apud Vin.
Dio, pli
apud Vin,
pli apud Vin!
2. Se voje kovros
min nokta kurten’,
sur tera lito, kun ŝtona
kusen’,
sonĝoj venigu min,
Dio, pli apud Vin,
Dio,
pli apud Vin,
pli apud Vin!
3. Ĉio
montriĝu nur ŝtup’ al ĉiel’,
kion
alsendas Vi kun ama cel’.
Voku anĝeloj min,
Dio, pli
apud Vin,
Dio, pli apud Vin,
pli apud Vin!
4. Tiam
laŭd-kantos mi en frua hor’,
kreos Betelon el ŝtona
dolor’,
kaj per sufero pli
alproksimiĝos mi,
Dio,
pli apud Vin,
pli apud Vin.
5. Se ĝoje
flugos mi tra la eter’,
preter la sun’ kaj lun’
kaj stela sfer’,
kantos ankoraŭ mi,
Dio, pli apud
Vi:
Dio, pli apud Vin,
pli apud Vin!
NEARER,
MY GOD, TO THEE • Unisono 84 • HAM 352 (T) • HON 348
(T) • M (Bethany): Lowell Mason 1856 • angla T: Sarah Adams
Flower (1840) 1841 • E: mozaiko, 1966 en HE 100 • AK 139
•
Gen 28,10-22
661
1. Sur mia voj’
el
tiu mond’,
sur mia voj’ el tiu mond’:
ho
Sinjoro, kia ĝojo
sur mia voj’ el tiu mond’!
2. En akompan’ de l’ Sanktular’: …
3. Ĉe la fanfar’ de l’ ĉefanĝel’: …
4. Jen la alven’ de la Mesi’: …
5. La resurekt’ de ĉiu karn’: …
6. Ĉiel’ kaj ter’ en nova glor’: …
7. Eterna viv’ en feliĉec’: …
8. Je l’ tago de l’ Haleluja: …
OH, WHEN THE SAINTS GO MARCHING IN • M kaj angla T: Spiritualo • E: Albrecht Kronenberger 1996
662
1. En oliv-ĝarden’
komencis
mondon savi Krist-Jesu’
kaj soleca sange
ŝvitis
time de l’ sufer’.
2. La kalikon Li
akceptis
el la mano de l’ anĝel’.
La pokalon
Li eltrinkis
por la tut-homar’.
3. Devas vivon vi
eltrinki
tute, ĝis la lasta gut’,
ĝis finiĝos
via tempo
je la Dia ven’.
4. Sed ne pensu,
ke sukcesos
vi per unu-nura glut’.
Oni eron nur post
ero
venos al la fund’.
5. Jen ankoraŭ
tiu lasta
gut’ amara antaŭ vi.
Sed kuraĝu, jam
malferma
la ĉiela pord’.
6. Ne eternos la
soleco,
ne eternos la sufer’:
Jam ekbrilas Lia gloro,
Dio
vokas vin.
PIJ TEN KIELICH • M kaj pola T: nekonataj verkintoj • E: NV 213*
663
1. Jen tag’
al tago diras,
ke mia vivo iras
al sia eternec’.
Ho
eternec’, vi belas.
Vin mia koro celas.
Mi hejmas ne en
tiu temp’.
2. Mi kantos, dum
mi spiras,
kaj mia kanto iras
al la ĉiela tron’.
Ho
mia Di’, Vi belas.
Vin mia vivo celas.
Mi hejmas nur en
Via kor’.
EIN TAG, DER SAGT DEM ANDERN • Deutsches Messantiphonale p. 989 • M: Heinrich Rohr • germana T: Gerhard Tersteegen 1745, EG 481,5 kaj RG 573,9 • © copyright control • E (2a strofo originale verkita): Albrecht Kronenberger 1999
664
O … Kristo resurektis, Kristo
resurektis.
O … Alleluia, alleluia.
latine:
Christus resurrexit.
CHRISTUS RESURREXIT • Kanto el Taizé • Jacques Berthier • © Ateliers et Presses de Taizé • E: Reinhard Pflüger 1996 • kun afabla permeso